Вавёрка кантрольны пераказ

На залтай сонцам сасне прыхарошвалася вавёрка. Бачыла, што я сачу

за ёй, нбы старалася мне спадабацца. Трымалася велчна, грацыёзна.

Здавалася, што яна адчувала сябе гаспадыняй заклкала мяне смялей трымацца.

Раптам яна зляцела на зямлю хутка пабегла туды, дзе сярод лесу

вднелася шырокая праглна. Кал я прыбег на палянку, вавёрка сядзела сярод

малннку. Нахляла лапкам галнку, каб ямчэй было браць ягады, ласавалася

малнам, якм шчодра был абсыпаны кустики.

Я хаце абысц вавёрку, каб не спудзць, але яна сама выскачыла з

кустоя, уселася на зялёнай галнцы елк , здаецца, радавалася, што прывяла

мяне сюды, у ягады.

Кал я вылез з малннку, ужо вечарэла. На палянцы дожылся цен.

Я спалохася, што тут мяне застане ноч, бо не веда, у як бок сц дахаты.