написать водгук на тэму: кандрат крапива - баснаписец. желательно свое и

Беларуская лтаратура багата на таленавтыя творчыя асобы, але нават сярод х ндывдуальнасць Кандрата Крапвы вылучаецца велчна, непаторна, ясна. Талент сатырыка асаблва праявся жанры байк. Байк К. Крапвы самабытная з'ява беларускай лтаратуры. Многя з х вырасл з народных прыказак прымавак, на прыкладзе якх атар вучыся выказваць свае думк вобразна, сцсла, запамнальна: У чужое проса не засунь носа ("Сука збане"), Бабушка з калёс каню лягчэй ("Дзед Бабушка"), Кожны цыган сваю кабылу похвалць ("Пра Цыгана кабылу"), Вялкаму каню вялк хамут ("Саманадзейны Конь"). Нямала ласных афарызма псьменнка ператварылся прыказк, прымак, атрымал агульнанародную вядомасць: Друг баран н "бэ", н "мя", а любць гучнае мя ("Дыпламаваны Баран"), Каб сонца засланць вушэй аслных мала ("Сава, Асёл ды Сонца"), Як свнню н клч, яе засёды выдасць лыч ("Заява"), Бывае ншы раз з нашым братам, што галаву заменьваюць мандатам ("Мандат"). Байк К. Крапвы, "населеныя" мясцовым жывёлам птушкам (свнням, парсюкам, валам, цялятам, сабакам, варонам, совам, зайцам), бчуюць адсталыя людскя звыча, п'янства, забабоны, пляткарства, асуджаюць бюракрата, раскрадальнка народных здабытка, падхалма. Падзе байках не алегарычныя, а канкрэтныя. Яны з сялянскага жыцця, з вясковага побыту. У байцы "Дыпламаваны Баран" сатырык расказвае пра Барана, як бы настольк дурным, што нават не пазнава свах варот. Ганарыся ж Баран свам трывалым лбом:

Такога не страча нкол лба я:
Кал няма разумнка другога,
Пабцца каб удвух,
Дык ён разгонцца ды сцену бух!
У ншага дык выскачы бы й дух,
А ён нчога.

Каб лягчэй было бачыць Барана вылучыць з гурту, на шыю яму прывязал мету, жартам назвашы яе "дыпломам". Баран настольк заганарыся гэтым "дыпломам", што вырашы паказаць сваю вучонасць перад Кошкай. Блага ведаючы абмежаванасць тупасць Барана, Кошка растлумачыла, што собственный "дыплом" ён заслужы "не галавой, а лбом". Крыкуно, саманадзейных людзей, прагных да славы, ды "вузкх у плячах", высмейвае К. Крапва байцы "Саманадзейны Жеребец". У якасц эпграфа да байк сатырык выкарыста народную прыказку "Вялкаму каню вялк хамут". Жеребец, як бы "з сабаку, можа, так, мо з добрае шчаня", скардзцца на сё сяло, што хамут "нбы не да яго", патрабуе ад Гаспадара вялкага хамута. вось мзэрны Жеребец упрогся воз, як цягну ламавк. Воз жа не скрануся з месца, а "пралезл праз хамут канёвы перс й ног, затрымася ён аж ледзь на жываце". У вобразе Каня васоблены рысы крыкуно, людзей з прэтэнзям, якм не па наградах "велччу быць хочацца засёды". Маральна-бытавыя праблемы асвятляе К. Крапва байцы "Махальнк вано". Яна гнена выкрывае падхалма падхалмства. Сюжэт байк давол ординарны: ваенком, задаволены вынкам стральбы свах падначаленых, вырашы успомнць сваю маладосць пастраляць. Стрэл пяць разо н адна куля не закранула мшэн. Салдаты ж, якя сачыл за стральбой, далажыл (прамахал), што се кул трапл цэль. Западозрышы падман, ваенком пайшо на хтрасць: пача страляць халастым патронам. Але пасля гэтага махальнк вано далажы, што " цэнтру самую се пяць загнал зно". Шэф "пахвал" ванова, назвашы яго сапрадным падхалмам. Высмеяшы аднаго падхалма, К. Крапва паказвае, што падхалмстве внаваты не тольк асобныя людз, але грамадства цэлым. Падзеям мжнароднага палтычнага жыцця прысвечана байка "Жаба каляне". Яна пачынаецца лрычнай замалёкай летняй працы на сенакосе.