Сачыненне-апсанне на тэму " Мнулае вучыць нас, як жыць сёння"

пока ожидала ответа сделала сама) 
З гсторы можна зяць мноства рока. Мнулае падобна ружы - прыгожай, але з шыпам. Мнулае - гэта тое, чаго не вярнуць не выправць, чаго не забыць не наладзць! Мнулае - яго няма, але яно ЕСЦЬ, нкуды жо не падзенецца! У кожнага яно свае, у кожнага яно рознае - часам, аб м хочацца забыць назаседы, нкога не прысвячаць падрабязнасц дано мнулых дзен. У каго-то, гэта мнулае пона дасягнення перамог, такому чалавеку хочацца ганарыцца сабой, у каго-то яно пона смутка страт, няслушных учынка памылак, а каго-то за плячыма жыцце, якая поная клопата, радасця смутка, як у ншым, у большасц з нас.

Наша мнулае - наша гсторыя, гсторыя нашых узлета падзення, як гсторыя кожнай краны - розная, напонена шматлкм здзяйсненням проступками, але яна есць, нкуды ад яе не дзецца. Мнулае вучыць нас свам памылкам ц памылкам нашых сябро, яно дае нам бясцэнны вопыт. Хто-то становцца смялей упорней, хто-то дабрэй правосудней, хто-то больш жорсткм равнодушней, але якм бы адбткам не лягло мнулае на нашу далейшую жыцце, яно, несумненна, змяняе наша будучыня.

Але есць адзн главны момант - гэта, як пабочны эфект, ласцвасць жыць мнулым. гэта есць няправльна, нават больш таго - небяспечна! Трэба жыць тут цяпер, у гэтым часе, будаваць свае жыцце дзень за деньком, кожную хвлну. Бо, тольк за сапрадныя наград цэняць чалавека. Працягваючы жыць мнулым, нкол не пачнеш жыць па-новаму!А бывае так, што чалавек дамогшыся пэных мэт у жыцц, так застася на тым адным месцы. Не выключана, што будучыня такога чалавека асуджана на правал. Бо, трэба весь час удасканальваць сябе, сц наперад, а не жыць тым, што было кал-то. За мнулыя заслуг дога нхто паважаць не будзе, так як мнулае - гэта мнулае, якое мы пражыл для таго, каб чаму-небудзь навучыцца, чаго-то дамагчыся з упэненасцю сц далей!