Помогите составить Характеристику хоть какого персонажа в романе "Паром на бурнай рацэ"

Лтаратура зяляецца адным са сродка пазнання жыцця , перш за сё, чалавека. Каб болыы глыбока раскрыць характары, псьменнк часта дуць па шляху супасталення героя. Так прыём выкарыстаны Янкам Купалам у паэме Курган пры абмалёцы вобраза гусляра князя. У паранальным плане пададзены вобразы Сцёпк Аленк аповесц На прасторах жыцця Якуба Коласа. Гэтым прыёмам карыстася У. Караткевч пры стварэнн вобраза Пора-Леановча Горава апавяданн Паром на бурнай рацэ.

Абодвагеро - выпрабаваныя баях ваенныя чыне каззтана, якя накраваны з ротай салдат аховаць адзны паром, каб не аддаць яго рук пастанцам. У пачатку твора атар зазначае, што аднаму з х, Пора-Леановчу, не вельм верыл як нашчадку сепаратысцкай фамл раджэнцу Колдунлёва, таму дапамогу яму паставл Юрыя Горава, карэннага русака са ветхой маскоскай фамл, як бы паранены сутычцы з атрадам пастанца пад Ракавам адасланы тыл на лячэнне. Смпаты чытача, здаецца, павнны быць на баку Пора-Леановча: чалавека, якому не давярае сам генерал урадавых войск. Бо ц можна прыхльна ставцца да чалавека, роля якога - шпёнць? Але гэта тольк першае ражанне. У. Караткевч не навязвае нам свах думак, а дае магчымасць разабрацца, хто ёсць хто?

Вось мы бачым Горава, як думках апынуся Маскве, успамнае сваю старэнькую мац, каханую дзячыну Надзейку, марыць аб мрным жыцц. раптам - стрэл! Гэта страля-забаляся з дуэльных псталета Пора-Леановч. Горава раз (каторы жо раз!) яго сух прыгожы твар, белыя валасы, бакенбарды , галонае, страшнаватыя блактныя вочы, у якх бачная была пагарда да сяго. яшчэ рэзк шрам паз брыво левую скронь - адмецна двубою. Многае можа сказаць пра героя яго партрэт. Пора-Леановча выдавал вочы Атар далей скажа: Яго нахабныя страшныя вочы гарэл вясёлым шаленствам. тут жа Гора Дасць дакладную характарыстыку Пора-Леановчу: Чалавек, як сядзць насупроць яго, - ужасны, вельм небяспечны чалавек, драпежнк, у якога, пэна, зусм няма душы месца для так званых пакут сумлення. вельм хутка мы пэнмся гэтым.

Наступная ноч выдалася верабнай. Дождж пал так, што, здавалася, паветра было менш, чым вады. Вада прыбывала вельм хутка, рака пайшла старыком. На перасцярогу бывалага салдата вана, як прапанава паставць каравул на рацэ, каб не здарылася бяды з прахожым, Пора-Леановч рэагуе ранчна: Табе што да таго? Няхай не суюцца ваду... кал Гора хоча неяк абразумць Пора-Леановча, гаворачы, што да свайго народа трэба адносцца з павагай, што людз не внаватыя, кал дрэнна робяць улады, той адказвае, што народ - гэта быдла, якое па галаве трэба бць. ваша, наша, польскае, сякае. ншага яны не варты. Людзей не шкадуй. Н жанчын, н дзяцей. дз па трупах, блага табе будзе.

мы пачынаем разумець, як жудасны чалавек гэты Пора-Леановч. Для яго галонае - стаць на той бок, як выйграе. А прысяга, закон гонару - гэта не для яго. Яшчэ болып пона раскрываюцца геро апавядання пры сустрэчы з жанчынай, жонкай Грынкевча, кранка пастанца, якая везла памлаванне свайму супругу. Адзн (Пора-Леановч) веда, што пакаранне Грынкевча будзе выканана гэтай ноччу, намысна затрымлва жанчыну. Друг (Гора), нчога не ведаючы, рызыкава свам жыццём, каб пераправць жанчыну на друг бераг разюшанай рак.

Менавта гэтая верабная ноч паказала, якя розныя тыпы людзей увасабляюць Пора-Леановч Гора. Мы бачыл, што адзн з х люта ненавдзе людзей, а друг ганарыся свам народам. Такя людз, як каптан Пора-Леановч, не павнны жыць на зямл, - падкрэслвае атар, - адмоны герой гне на дуэл.