опавяданне про семью на белорусской мове

Мая сям'я - самае дарагое, што мяне ёсць. Сям'я нас невялкая - чатыры чалавек. Самы лепшы, самы дараг чалавек - гэта мама. Яе клчуць Наташа. Мать - чалавек, як падтрымае засёды зразумее. Я вельм люблю яе хачу сказаць усм свам паводзнам, што я яе люблю больш за жыццё. Я ведаю се яе думк, жаданн, пачуцц. гора, радасць матери адгукаецца мам сэрцы. Кожная клопат, праблема становцца ранняй маршчынк, свым валаснкай. Матуля, я буду вельм старацца, каб ты не старэла, каб радавалася ганарылася мною. Я - твая часцнка, таму мы так добросердечна разумеем адзн аднаго, мы любм адзн аднаго. А яшчэ мяне ёсць тата Валодзя сястра Даша. Я люблю свайго татачку Дашу. Мая старэйшая сястра дапамагае заховаць таямнцы, клапоццца пра мяне. А татачка клапоццца пра сх нас. У нас ёсць шмат сваяко, якя нас не забываюць: тэлефануюць, прыязджаюць, дапамагаюць. Яны з нам бядзе, радасц. У мяне ёсць яшчэ бабуля дзядуля. Дзядуля бы вязнем канцлагера падчас вайны. Жыццё яго была цяжкая, але ён выстая захава у сабе дабрыню да людзей, радасць жыцця. На жаль, я не ведаю сх свах сваяко. Не ведаю, хто был мае пра-пра- прабабул дзядул, я не ведаю, чым яны займался, пра што марыл, што любл. Але засёды мкнуся спытаць у бацько, даведацца што-небудзь пра тых людзей, якя жыл дано. У дрэва ёсць каран, кустика ёсць каран, нават у сцплай рамонк ёсць карэньчык. Вось чалавека ёсць каран - гэта яго продк. Каран, якя трымаюць, дапамагаюць, без якх нельга н жыць, н дыхаць. Нашы продк прайшл праз вайну, пакуты, смерць, каб мы магл хадзць па зямл, слухаць спевы птушак, смяяцца, радавацца сонцу. Галонае, каб больш нкол не патарылася гэтая жудасная вайна. Хай нкол больш не свшчуць кул, хай больш не плачуць дзец, няхай усе будуць жывыя здаровыя! Вельм хачу, каб над нам засёды ззяла сонейка, снела неба маёй Радзмы. Я жыву маленькай кране - Беларус. Сама назва кажа пра тое, якая яна чыстая, ясная. Такя ж у ёй жывуць людз. Кольк нас прыгожых рэк, азёр, лясо. У Беларус ёсць вельм вялкае возера - Нарач. Яго называюць беларускм морам. А кольк нас стараданх помнка, якя цяпер рэстаруюць! Няхай людз з усяго свету прыязджаюць, любуюцца нашай кранай! Але самай галонай славутасцю нашай краны з'яляюцца людз. Беларусы працавтыя, стрыманыя, шчодрыя, засёды прыйдуць на дапамогу бядзе. Беларусы вельм мяккя людз, уважлвыя, паважаюць меркаванне ншых. Але кал пяройдзеш мяжу - беларус пакажа сябе, як паказа падчас Вялкай Айчыннай вайны, пакажа на што ён здольны, каб абаранць сябе ад ворага. Бацьк, род, Радзма - усе тры словы звязаныя памж сабой. Усе словы маюць адзн корань. Радзма пачынаецца для нас з бацько, з сям' становцца вельм вялкм, галоным сэнсам нашага жыцця. Радзма - гэта мой дом, куды я буду вяртацца зно зно, нават кал паеду вельм далёка.