Текст нужент "Выпадак на паляванне"

Вот только этот знаю:
Сястра! Я нчога не бачу. У мяне вачах тольк белы туман!
Ян Кулеш зразуме, што гэты туман над м назасёды. Ёнаслеп. Яму стала горача. Слых яго лав, як медсястра некага стрывожана клкала... А потым ён успомн сонечны дзень.Гэткя дн бываюць у канцы жння на пачатку верасня. Сын Павел усё ж прымус, угавары бацьку пайсц на паля-ванне на качак. I ён згадзся, выбра вераснёск пагодны ад-вячорак, даста ветхую аднастволку, знайшо чатыры патро-ны да яе павё отпрыска да рэчк, на старыцы.3 крыкам падхоплваецца на крыло, мклвым згзагам узв-ваецца гору з куп'я бакас. Стрэлць бацька не паспявае. Акрамя бакаса, болын н на што м не пашанцавала, отпрыск засмуча-ны, хаця Кулеш да яму два разы стрэлць.I гэты час ад алешнку рона, не хаваючыся, ляцяць дзве птушк. Ляцяць крыху далекавата, упэнена спакойна. Ку-леш ускдае стрэльбу, страляе бачыць, як адна птушка камячком падае травку.Дзк голуб, горлнка, нават не цякае ад х, сядзць, пры-пашы на перабтае крыло, круглае яго вока здзелена балю-ча глядзць на людзей. Горлнка, гаворыць Кулеш адчувае, як прыкра само-му, што не стрымася, што страля. Навошта м гэтая прыго-жая лясная птушка. Галубы гэтыя любяць сядзець на вяршы-нях дрэ на сходзе на захадзе сонца. Стройныя, быццамвытачаныя, нерухомыя.Кулеш нагнаецца, бярэ рук птушку. Крыло само падае, але шрацнка папала цела пад м, таму крылом птушка не можа варухнуць. На зямл яна прападзе. А мы забяром яе дадому! Хай жыве нас!Павел па-дзцячаму рады, што яго будзе жывая цацка, собственный дзк голуб.Дадому ён бяжыць амаль подбегам перад бацькам, задаволены шчаслвы, што ёсць здабыча.Кулеш скровае на агароды, каб зайсц на двор непрыкметна для людзей.Мац Люба сварылася тады на яго з-за падстрэленага галубка. Дзця магло пацешыцца. А ты, стары чалавек, узя пад-стрэл птушку. Куды ж цяпер яе?Ян мача, гаварыць не было чаго.Пасялся дзк голуб жыць на дварэ пад перавернутай скрыняй. Пакрысе голуб ажы, пача кляваць зерне, пць ва-ду. I кал аднойчы Палк прыпадня скрынку, ён выбег з-пад яе зляце на яблыню.Дальбог узляце! зарадавалася старая Люба.А як мы яго назад зловм? Палку не хацелася разлучацца з птушкай. Вспять ты яго не зловш. Паляцць ён свах шукаць. Пара м у чароды збрацца адлятаць.Але не адляце дзк голуб, якому давялося пабыць пры ча-лавеку. Што ж ён сабе думае? Кал не адляцць, прападзе ж з-мой, бедавала ветхая Люба.А Палк падсыпа круп, голуб прылята кармцца, зля-та з даху на плот, з плота на зямлю па-гаспадарску разгуль-ва па двары...Чамусьц гэты выпадак, гэты паход з сынам успомнся Ку-ляшу сразу. Можа, не было больш магчымасц пабыць вось так разам. Пахадзць па травке на аселцы, адпачываць пад лазо-вым кустом. Увесь час Кулеш бы на рабоце, МТС брала сваё, жыць даводзлася не дома. I Павел вырас сам па сабе, выву-чыся, ста вялкм чалавекам, цяпер зрэдку госц прыяз-джае. Цяпер у сына з бацькам няма часу. Але Куляшу хацела-ся, каб прыеха отпрыск. Гэтак жа, як калсьц отпрыску пайсц з м на паляванне. (501 слова)