у книзе якую вы цяпер чытаеце знайдзице 5-6 сказау з такими

думка вынкне праходзць,

Як тыя хмарк на заходзе,

Што без слядочка, быццам цен,

У неясным нкнуць задуменн.

2.

Званок, друг сразу трэц,

дрыгну поезд, быццам чэрц

Яго сярдзта скаланул,

Дождж цэлы скар сыпанул

страшным рогатам заржал

Ды з дымам далей пагнал.

3.

люду мноства здесь хадзла,

Найболей моладзь гарадская,

Ды худасочная, благая,

сё панчы-зух, паненк,

А станк х, бы восак, ценк;

дуць, шнуруюць па дарожках,

А чаравчк на х ножках

Так паскрыпваюць, спяваюць,

Нбы капыцк мльгаюць;

дуць, спусцшы вачанятк,

На погляд цх, як ягнятк.

4.

Вось як цяпер, перада мною

стае куточак той прыгожа,

Крынчк вузенькая ложа

елка пары з хваною,

Абняшысь цесна над вадою,

Як маладыя час кахання,

апошн вечар расставання.

5.

Хоць я няволяй цяжка змучан

з родным берагам разлучан,

Ды я душою ажываю,

Як вокам мысл азраю

Цябе, мой луг бераг родны,

Дзе льецца Нёман срэбраводны,

Дубы дзе дружнай чарадою

Стаяць, як вежы, над вадою

Данейшых спра вартанкам

ззяюць строга жаралам.