Сачыненне на тэму "мой хатни сябар" (!!!)

Я хачу распавесц гсторыю жыцця майго хатняга любёнца ката Барска.

Яго падарыл нам тры гады таму як асобну жаночага полу, якую мы назвал Басей. Кошка падрасла апынулася Барскам, але ласкальнае Бася так замацавалася за м.

Барск бы гуллвым пухнатым камячком залациста белага оттенку з блактным вачыма. Але паступова з цудогола маленькага кацяня Бася ператварыся дарослага выхаванага  ката. Цяпер ён нкому не падпарадковася : бы незалежны главны. У жарт мы празвал яго нтэлгентам . Кал весну мы прывезл яго да бабул вёску, ён адчу шок прасядзе за канапкай больш за сутк.

Да майго прыезду, праз два месяцы, Бася жо асвося. Пазней бабуля распавядала мне, як суседск кот загна Басю на самую верхнюю галну грушы. Бабуля прачнулася ад крыка выбегла, каб дапамагчы кату. Бася паспрабава саскочыць з дрэва, але падвярну лапу. Прыйшлося бабул даглядаць за Басей : яна наклала яму на лапу шыну. Прайшо тыдзень. Свора дажджлвы дзень, на вулцы было брудна, а Бася сабрася на шпацыр. Трэба было бачыць гэтую карцну, як Бася, выставшы наперад забнтаваную лапу, скача  па падлоге, па градках гуляе.

Яшчэ шмат забавных гсторый здарылася з Басей. Ён выгна са сваёй тэрыторы сх чужых като. Але, што дзна, не адганя котак. Як сапрадны джэнтльмен, Бася дазваля м есц з яго посуду, дзялся ежай. Яшчэ ён навучыся лавць мышэй. м Бася карм маленькага кацяня, як прывязася да яго.

Дадому, у гарадскую кватэру, Бася вярнуся узмажнелы, прымудроны вопытам выжывання нялёгкх умовах вясковага жыцця быцця.

Без ката было б сумна ! Кал ён гуляе двары, адчуваеш, што чагосьц не хапае. Здавалася б, дома спакойна. Нхто не мякае дурным голасам, ня падлзваецца, не лезе твар влажным вусам. не трэба весь час глядзець пад ног, каб выпадкова не наступць на ката. Але чамусьц з нецярпеннем чакаеш, кал жо прыйдзе гэты шкодны кот!

Мне падабаецца, кал я сяджу на канапе, а сыты нарэшце кот скача да мяне на кален. Дарэчы, Бася робць гэта без запрашэння. На каленях ён пачынае рыхтаваць сабе мястэчка для адпачынку. Коцк пацешна топчацца мяккм лапкам, казыча, лашчыцца . А потым замуркаем гучна, як быццам трактар тарабанць ! За гэтую ласку майму любмаму кату можна дараваць сё!