выявиць жанр,асноуную тэматыку.Слуцкия ткачыхи безотлагательно

Максм Багдановч (М. Б. ) выступ у лтарары 1907г. Яго паэзя з'яуляецца глыбока рэалстычнай, цесна связанай з вызваленчай барацьбой беларускага народа. Любо да Радзмы адна з галоных тэм лрык М. Б. Ён паказвае моцную прывязанасць обычных людзей да Беларус, да роднай зямл. Выгнаныя голадам з роднага краю, беззямельныя сяляне жывуць успамнам аб Радзме.

Эмгранцкая песня". Тэма любв да Радзмы гучыць вершах, прысвечаных мнуламу Беларус. У час паездк 1911г. у Вльню М. Б. пазнаемся з рукапсам старажытных беларускх кнг. Яго зацкавла гстарычнае мнулае беларускага народа. З'явлся вершы "Кнга", "Слуцкя ткачых", "Перапсчык".

Верш "Слуцкя ткачых адзн з лепшых твора гэтага цыклу. У м уваскрашаецца далекае феадальнае мнулае Беларус, паказваецца паднявольная праца слуцкх ткачых у час прыгону. Вобраз Васлька набывае вершы абагульняючае значэнне. Ён злваецца з вобразам Радзмы, становцца смвалам народнага мастацтва. Разам з вобразам Радзмы лрыцы М. Б. даецца вобраз народа. Паэт гаварыць аб яго цяжкм жыцц. Люд, беларуск люд.

М. Б. бачыць, як пад уздзеяннем рэвалюцы 1908г. абуджаюцца да жыцця народныя слы. Паэт парановае бел. люд з каштоным дыяментам, як не блшчыць у час змяркання цемен ночы, затое пры сонечным святле зхацць дзнаю красотою. Не блшчыць у час змярканя". Вобразы сонца, усходу, вясны васабляюць у лрцы М. Б. шчастлвую долю народа. Паэт заклкае Беларусь шукаць сабе свабодны шлях. Ён верыць у слы белар. народа, у яго лепшую будучыню.

Беларусь, твой народ дачакаецца
Залацстага яснага денька.
Паглядз, як усход разгараецца,
Скольк хмарках агня.

Таковой жа палымянай верай у слы народа, у яго будучыню прасякнуты верш М. Б. Памж пяско Егпецкай зямл. Жменя насення, якая праляжала 1000 гадо у зямл не страцла жыццевай слы, набывае творы смвалчнае значэнне. Гэта смвал жыцця, бессмяротнасц Яна нагадвае паэту лес бел. народу. Прыгнечаны на працягу многх вяко, ён выжы, захава сваю слу. М. Б парановае абуджаны рэвлюцыяй 1905г. бел. народ з магутнай падзямельнай крынцай, якая гатова прабцца кожную хвлну на шырок прастор.

Адзн з найвышэйшых узлета М. Б. з'яуляецца верш "Пагоня". Твор народжаны запаветным болем за Беларусь, як праходз тады на пачатку 20 стагоддзя да многх, несучы безнадзейнасць нявер'е. Паэта хвалявала герачная мнушчына, вялкая гсторыя прарочыла нац. будучыню. Напсаны гэты верш за некальк месяца да апошняга ад'езду Крым. Верш упару паспе збалелай Беларус, якую катавала мперыялстычная вайна. М. Б. да нацы на се 20 стагодзе верш-звон, верш-сцяг, верш-гмн.

У паэтычным уяулен стараданя воны пагон змагары супраць сеняшней нац. здрады, супраць нявер'я свой люд, просць ён скраваць духоныя мячы х, мячы мнушчыны, мячы гсторы.

Бце сэрца, бце мячам.
Не давайце чужынцам быць.
Хай пачуюць, як сэрца начам
Аб радзмай старонцы балць.

Наступная страфа споведзь, прызнанне радзме з вайсковай прысягай аддаць свае жыццё за яе.

Мац-родная, мац-крана
Не сцшыцца гэтак боль.
Ты прабач, ты прым свайго отпрыска.
За цябе я памерц гато