Текст па беларускай мове "давер"

Давер

Ён бы худы: скура ды косц. пайшло па вёсцы, што сабака шалёны. У яго котдал чым папала. Жывёлна пакнула вёску стала жыць у прыбярэжным лазняку.

Я вельм хвалявася. Дзе жыве? Чым харчуецца? Зма ж на двары. Аднойчы не вытрыма. Наб кшэн хлебам пайшо шукаць небараку.

Ён выбег мне насустрач. На яго ужасна было глядзець. Жывот падцягнула да самай спны. Сабака браха да хрыпаты. Я кну акрайчык хлеба. Жывёлна паглядзела на мяне недаверлва, але хлеб узяла знкла кустиках. Потым зно вярнулася . З кусто данослася слабенькое скавытанне. Шчаняты! Вось каму жывёлна адносла мае гасцнцы. Хоць сама была галодная, але так не паласавалася хлебам. Як кожная мац, што аддае лепшае свам дзецям.

Назатра сабака падпусц мяне блжэй да шчанят. Дзец был такя ж худыя, як мац.

Аднойчы жывёлна зяла шчаня паклала да мах ног, потым прынесла иное даверлва паглядзела мне вочы. Усю сямейку я прывё дадому зраб цёплую будку.

Пераказ (каб не парушаць атарскае права, заховаю нават символ прыпынку):

Давер

Ён бы худы. пайшо ён у госц. Але ж сабака асталася дома. Давер перажыва за яе. У гастях у яго котдал чым папала. Потым кал ён прыйшо да дому, сабак не было ён пайшо скаць яе. Шмат часу Давер шука сваю сабаку, но так не найшо. ён пайшо да хаты. Каля хаты Давер пачу як некоторая сабака лает. ён пабег на гэты лай. Но здалося, што гэта была не яго сабака. Потым Давер пайшо у хату кал прыйшо ён убачы сваю любмую сабаку. Давер так абрадавася свёй сабаке сказа: зма ж на дварэ.