Сачыненне разважанне на тэму: ролю нтэлгенцы духоным жыцц народа

сё ж-яшчэ раз, чарговы, , мыслю, не апошн-вернемся да пытання аб нтэлгенцы. Пытанне мнагамерны, як сё, што звязана з Чалавекам. Але сваю задачку я бачу тым, каб вызначыць нешта галонае, вакол чаго вырастае гэтая шматмернасць, нешта такое, без чаго не будзе гэтай шматмернасц, не будзе самога парадоксу не будзе, стала быць, самога пытання аб нтэлгенцы. Што ж гэта за стрыжань, што гэта за ядро, што гэта за рэальнасць, якая спараджае гэтак цяжка вызначаны цяжка зразумелы парадокс?

Адказ, мабыць, да крыднага ординарны: такм стрыжнем, ядром, рэальнасцю з'яляецца... функцыя, сацыяльная функцыя, якая кожнага-свая, свая яна нтэлгенцы. без яе выканання - не будзе грамадства. Кал звярнуцца, некальк вульгарна, да эканамчных паранання, то "попыт нараджае прапанову". Грамадства мае патрэбу пэгола роду працы адказ на гэты запыт з'яляюцца слуг-выканацы. У сферы матэрыяльных патрэба-з'яляюцца рамеснк тэхнолаг, арганзатары вытворчасц размеркавання матэрыяльных выгод. У сферы духоных патрэба-з'яляецца нтэлгент, Творца захавальнк духоных выгод, каштонасця, святынь (вышэйшых каштонасця), дэала. гэтым галоная, Двуадзная, супярэчлвая функцыя нтэлгенцы: заховаць (ветхое) тварыць (новае). Дыялектычнаму супярэчлвая функцыя-гэта рэальнасць. Кал не даводзць да крайнасц, то дзе працэс арганчнага развцця грамадства, але кал пераважае нешта адно-то непазбежныя асабстыя сацыяльныя трагеды. Прыхльнасць да данны межах выраджаецца догматизм, коснасць вядзе да страты жыццяздольнасц. Празмерная творчая актынасць у мяжы вядзе да гвалту над жыццём, рэальнасцю пад добрапрыстойным девизам "Дало отжившее" таксама вядзе да страты жыццяздольнасц, пакольк раздзрае традыцыю, адрывае будучыню ад каранё мнулага.