Анализ верша Зорка Венера узышла над зямлёю

Верш Максма Багдановча "Зорка Венера зышла над зямлёю" з'яляецца сапрадным шэдэрам лрык кахання. Ён пранзаны асаблвай цеплынёй, задушэнасцю, моцным пачуццем. 
Верш напсаны ад мя хлопца, як пакутуе ад таго, што яму давялося расстацца з каханаю дзячынаю. Смвалам кахання вершы выступае зорка Венера. Яна зышла небе, кал сустрэлся хлопец з дзячынай:
Помнiш, калi я спаткася з табою,
Зорка Венера зышла.
Закахашыся, хлопец кожную ноч шука зорку начным небе: 
З гэтай пары я пача углядацца
неба начное i зорку шука.
цяпер, кал м давялося расстацца, нягледзячы на каханне, якое, вдавочна, яшчэ не згасла: 
Але расстацца нам час наступае;
Пэна, жо толика такая у нас.
Моцна каха я цябе, дарагая,
Але расстацца нам час.
хлопец кожны раз, кал бачыць зорку Венеру, успамнае сваю дзячыну. Ён просць дзячыну таксама час ад часу глядзець на зорку, каб не забыцца, якя пачуцц был х адзн да аднаго:
Взгляни ншы раз на яе, у расстанн
Там з ёй злём мы пагляды свае...
Каб хоць на мг уваскрэсла каханне,
Глянь ншы раз на яе...
Вось у гэтых радках мы дакладна разумеем, што хлопец яшчэ кахае дзячыну. Яму здаецца, што каханне можа васкрэснуць, кал х погляды сустрэнуцца на зорцы Венеры. Але пакуль зорка з'яляецца смвалам пакуты разлучаных сэрца.
Мы не ведаем, як ставцца да хлопца яго каханая. Але, чытаючы верш, мы хочам, каб яна кахала яго так моцна, як ён кахае яе, стольк гэтым вершы пяшчоты шчырасц. 
Атар хаце паказаць свам вершам, як прыгажосць начнога неба можа здзейнчаць на душэны стан чалавека: выклкаць дано забытыя пачуцц мусорны. 
Мне вельм падабаецца верш "Зорка Венера зышла над зямлёю". Ён кранае мяне да глыбн душы. Наогул, з усх верша Багдановча гэты - мой любмы.