Напишите невяликае апавяданне пра вайну . Пожалуйста !!!

ЮРЫЙ СТРИГУНЮрий стрыгуна

Аповяд пра вайну

каментаваць Надрукаваць

У дзяцнстве хацелася плакаць, кал бачы старога. Думалася, што ён хутка памрэ. Роднага дзеда я прас распавядаць пра вайну. Дума, кал ён перажы яе, то будзе жыць яшчэ дога.

Дзед пра вайну расказва неахвотна. Усе апавяданн заканчвался расповедам, як бабушка сустракала яго. Разам з ншым жанчынам штодня хадзла на станцыю выглядала цягнка. Туды шла вясёлая. Вярталася плачу. Часам брала паходы маёй мац - тады яшчэ 6-гадовую дзячынку.

- Дачушка, кал прыйдзе наш бацька?

Мац адказвала нязменна:

- Як будзе дождж.

Аднак н дзеда, н дажджу не было. А потым у верасн пусцлася цэлы лвень. Радня не наважылася сц. Кал масцлся спаць, нехта пагрука у акно. У сваёй гмнасцёрцы дзед прамок да нтк.

Старэй замест дзядо я пача шкадаваць нтэрнацкх дзяцей. нтэрнат - у 300 метрах ад маёй школы. Коратка стрыжаныя нязменных вельветавых касцюмах чаравках на тры памеру вялкх, гэтыя хлопцы был навальнцай раёна. Магл адабраць грошы ц набць. Але, кал я яля, што яны растуць без мац - хацелася плакаць з жалю.

- У х нават няма дзеда, як б распавё пра вайну, - дума.

Класчнага нтэрната Астатня дано няма. Зараз гэта аздараленчая школа. У сераду там адкрываюць мемарыяльныя дошк. Двое былых выпускнко загнул Данбасе.

Сучасныя дзец - у вышыванках. У рачысты момант дырэктар зрывае тканна з таблiчак. Кал се разыходзяцца, разглядаю. , што злева, кдаецца вочы. Каротка стрыжаны, шустры хлопец - тыповы интернативець. Надпс "Дзмтрый Дибривный". Загну у храшчавым на Луганщине.

Не ведаю, пра што перад смерцю больш шкадава Дзмтрый: па любов, якую дадал бацьк, па нармальным адзеннем, на як не змагла дзяржава, або з дажджом, якога пасла яму Бог?

А можа, ён бы выратавася, кал б чу дзеду апавяданн пра вайну?