напишите краткий пересказ "Паром на бурнай рацэ" на белорусском

У гэты трывожны жнвень 1863 года вайна была пасюль. Белыя спрачался з чырвоным, беларусы абурался шавнзмам белага жонду. Успыхвал, затухал зно выбухал ачаг абурэння палтыкай цара.
Пераспелае жыта вопила зярнятам, а жыце стаял шыбенцы. I не 100 нхто добросердечны, любоны, не сказа людзям, што нельга рэзаць адзн аднаго, што свет вялк на кожнага выстачыць н, што хлеб аднолькава смачны, на якой мове яго н нарекай. Не мог сказаць. Галоным бы не хлеб. Галонай была свабода.
Генерал Фкельмонт да загад зншчыць усе чаны лодк. Тры дн Прыдняпро палл бярвенн, з якх нсургенты (пастанцы. Т.Г.) магл б звязаць плыты. Адзны паром ля Колдунлёва аховала рота выпрабаваных у баях салдат пад началам каптана Пора-Леановча. Каптану не надта верыл як нашчадку сепаратысцкай фамл раджэнцу Колдунлёва. Таму дапамогу яму на адпачынак паставл, таксама каптана, Юрыя Горава, карэннага русака са ветхой маскоскай фамл.
Палконк Фрало разб атрад нсургента, месцазнаходжанне якх паказа мясцовы селянн. Кранк пастанца Усясла Грынкевч бы узяты палон асуджаны на смерць.
На кардон (заставу. Т.Г.) прыляце улан, штосьц перада Пора-Леановчу, яго хутка пераправл на друг бераг. Гораву, як бы у гэты час на пароме, аж шкада стала зморанага каня ледзь кранушыся берага, ён панёс улана да горада.
У двары, дзе жыл афцэры, Пора-Леановч практыкавася стральбе. Ён ме славу першага, не тольк палку, брэцёра (дуэлянта. Т.Г.). Страля каптан вельм трапна.
За вячэрай, выпшы, Пора-Леановч разгаварыся. Адносны каптана да людзей, да жыцця разл Горава: у гэтага чалавека не было нчога святога, ён грэблва стався да ласных продка, да свайго народа, да мнулай гсторы да сучаснасц.
Пачалася страшэнная навальнца, якую народзе называюць вераб'ная ноч. У цемры двара, якую штохвлнна сляпл блскавцы, з'явлася карэта. Маладая жанчына прасла пераправць яе на той бераг. Яна везла крэпасць памлаванне супругу, Усяславу Грынкевчу, падпсанае яго сяцельствам графам Мураёвым. Расстрэл кранку атрада нсургента замяняся пажыццёвай катаргай. Пора-Леановч ветлва, але цвёрда патлумачы жанчыне, што зможа пераправць яе тольк ранцай так загад.
Гораву, якога разла прыгажосць мужнасць жонк асуджанага, у нейк момант здалося, што начальнк кардона здзекуецца над госцяй. Жанчына адча гатова плыць цераз раку сама, але каптан не дазваляе гэтага. Разумеючы пакуты незнаёмк, Гора згодны пераправць яе, Пора-Леановч, як старшы па званн, забараняе. Кал след жанчыне, пасля таго як яна нагадала Пора-Леановчу, што ён . таксама нарадзся на гэтай зямл, каптан кну брыдкае слова, Гора назва паводзны яго нзкм. Але на вуснах начальнка кардона зно з'явлася прыязная страшнаватая смешка.
Каптан, сказа ён, гэта, здаецца, вас прыставл наглядаць за мною, а не мяне за для вас. Мне здаецца, яны зрабл дрэнны выбар.
Гора аслупяне. Ён нкол не веда, нкол нават не мог падумаць, што на яго можа пасц такое падазрэнне. Малады чалавек выбег з пакоя на дождж дога свора за рогам хаты не могучы супакоцца.
Амаль нечакана для сябе Гора спыта у вана, салдата-земляка, як пераправцца на той бераг. Салдат прызнася, што ёсць човен, прыхаваны дзеля лол рыбы.
Човен кдала правалы памж хваль, вецер адкдва цёмны шаль на жанчыне, як вялзныя мпэтныя крылы. Кожныя пяць хвлн даводзлася вылваць ваду; усе прамокл да пояса... I сё ж наступ момант, кал похвал таймавался, шкарлупнка плана загайдалася зацшку, за высокай касой процлеглага берага.
Вяртаючыся на заставу, Гора заважы Пора-Леановча, той свора на паромным прычале саркастычна-пагардлвым вачыма глядзе на яго. Начальнк кардона расказа, што Мураё падпса памлаванне адда лст у рук жонк Грынкевча. А за дзве гадзны да гэтага з губернатарскай поштай пасла фельд'егера, каб на месцы паспяшался з выкананнем смяротнага пакарання. Гэты пасыльны перада яму, Пора-Леановчу, загад затрымаць жанчыну да трох гадзн ранцы, што ён зраб.
Жонка Грынкевча спазнлася сяго на дзесяць хвлн. Пра гэта паведам улан, як вяртася з горада. Ён перада таксама, што генерал Фкельмонт выказвае Пора-Леановчу дзячнасць за дасканала выкананы загад.
Гора выклка Пора-Леановча на дуэль нечакана для сябе смяртэльна паран каптана. Кал падбег да яго, уразл вочы супернка, у якх зараз не было пустаты, а было смяротнае здзленне яшчэ нешта. Перад апошнм уздыхам з вусна Пора-Леановча прагучал словы падзяк.
.