Сочинение на тему Мой родны кут як ты мне милы.

Кожны чалавек непасрэдна звязаны з той зямлёю,на якой нарадзся. Так мы, дзец нашага млага краю,павнны ведаць, што месца, дзе ты нарадзся, жывеш гэта самы цудоны падарунак лёсу, самае дарагое, што у нас ёсць.

Патрэбна тольк сэрдцам адчуць еднасць з м, услухацца родны гоман шапатлвыш лясо, адчуць тую слу, якую можа даць чалавеку тольк родная зямля, родны кут.

  я адчуваю такую слу, яднанасць са свам родным кутам, са сваёй вёскай.

Мая вёска знаходзцца самым сэрцы Палесся, на Жыткашчыне, назва яе- Грычынавчы. Кажуць, што некал на месцы вёск было балота, непраходная дрыгва.А  называлася  гэта балота  Грычын. Адсюль пайшла назва маёй вёск. Вёска мая невялкая нчым не адрознваецца ад ншых.Усяго тольк дзве крамы,школа, дзе люцца дзцячыя галасы. Няма паблзу н рэчк, н возера, н прадпрыемства,фабрык, няма нчога цкавага, на што можна было б звярнуць увагу. Але я люб буду любць свой край такм, як ён ёсць.Для мяне ён засёды будзе прыгожым, млым краем.

 Адлятаюць у вырай журавы.так хацелася б паляцець разам з м пабачыць,як там,у ншых кранах.Няжо дзе-небудзь ёсць край, прыгажэйшы за нашу Беларусь, за мой родны куток, дзе чыстыя рэк, пяшчотныя,шчырыя словы добрыя людз? Няжо дзе-небудзь можна быць шчаслвым, акрамя як на родная зямл?

 А шчаслвым  журавы будуць тольк тады, кал яны вярнуцца да дому, да свайго гнязда.

 Так чалавек. Кал ён паедзе жыць за мяжу, то ягобудзе цягнуць да сваёй Радзмы, да роднага кутка. Дзе б ён н бы: за марам, акянам, на ншым кантыненце, ён нкол не забудзе роднай мовы, якой навучыла яго мац.

 Прайшла вайна. Маю веску яна таксама не абмнула. Яе палл, разбурал, але яна аджывала. сразу, кал заходзм к ветэранам, ад х можна пачуць, што Беларусь- цкавы край, мужны, працавты гасцнны люд. Пачуць ад тых, хто гады вайны змагася з ворагам на беларусскай зямл, у маёй роднай вёсцы.

 Многя звязваюць назву майго краю з буслам.Ён таксама белы, чысты, як мой край. Гэта птушка, якая лунае над нашым краявдам, выбрае сабе жытло каля паселшча чалавека. Згодна з народным прыкметам- буслы прыносяць дабрабыт.

 Я гавару так, таму што мяне ёсць нешта агульнае з буслам. Я не магу явць сябе без нашых цудоных краявда, без матчынай мовы, без нашыш меладычных песен- сяго таго, што называецца двума обычным такм чыстым словам- родны кут. Яны расл караням сэрца адабраць х можна тольк з жыццём.