Напяшыце сачанне на тэму "Восенню у лесе"Пожалуйсто помогите

Я вельм люблю лес. Нездарма кожнага мастака, псьменнка ёсць творы, прысвечаныя лесу.
  ...Вось я ду знаёмай сцяжынкай. Цёпла свецць асенняе сонейка. Над полем плыве павуцнне. У небе вднеюцца ланцужк журалё чуецца ix сумнае курлыканне.
  Пepшым мяне сустракаюць маладыя аснк. Яны шумяць пачырванелым лсточкам, быццам хочуць мне нешта сказаць. За асннкам вднеецца сасоннк. 
  Як прыгожы лес восенню! Кольк iм колера! Пад нагам шамацць залатое лсце. На фоне зялёнага оттенку сосен параскданы лапкам жотыя лсты бяроз, цёмна-карычневыя лсты дубо.
  Цха лесе. Я м адна. Нхто не перашкаджае мне думаць. вось я бачыла сямейку баравко. Напэна, сюды дано нхто не заходз. Пакуль я x зразала, слухала, як сосны перашэптваюцца пaмiж сабой. Потым знайшла пянёк, аблеплены апенькам. Якая прыгажосць! Раптам убачыла маленьк ручаёк, якога раней здесь не было. Мусць, ён утварыся пасля дажджу на тым тыдн, кал была моцная навальнца, i дождж шо цэлы дзень.
  Пад апошнм цёплым пpaменям сонца грэецца вуж. Ён убачы мяне як быццам усмхнуся, высунушы язычок.
  Я зайшла глыб лесу. Раптам убачыла вавёрку. Яна паглядзела на мяне свам чорным вочкам, хутка паскакала з дрэва на дрэва знкла.
   Кал стамлася, я села на палянцы адпачыць. Мне так было добросердечна! я зразумела, што без лесу жыць нельга. Летам ён карм мяне ягадам, восенню грыбам. У думках я дзякую лесу за тое, што ён мне падары цэлы кош грыбо, ды не абы-якх, збраюся сц дадому. Чырвоная кална праводзць мяне яркм позркам, а раджайная рабна не можа варухнуць нводнай галнкай пад цяжарам аранжавых ягад. Будзе што есц птушкам змой.
  Восень дадала лесу шмат прыгожых фарба. Так лес рыхтуецца да змовага адпачынку, каб пасля яго зняцца з новай слай i хараством.