Сачыненне Зямля мая - зялены дом. На беларусскай мове.

Родны кут самае млае, прыгожае месца на зямл. Здесь самая прыгожая прырода, самыя цкавыя казк, самыя прыгожыя добрыя людз. Здесь усё сваё, такое роднае каханае.

У кожнага чалавека ёсць свой родны кут, куды хочацца весь час вярнуцца. Чаму гэта месца так цягне да сябе? Чаму многя тужаць аб м на чужбне? Напэна, таму, што знаёмства з навакольным светам першыню адбывалася менавта гэтых краях. Маленьк чалавек упершыню тут убачы сонца, пачу шум дажджу, пайшо у школу, здабы сябро.

Родны кут самае прыгожае месца на зямл, тут жывуць самыя добрыя людз. А кольк сяго цкавага здесь было, кольк благих успамна звязана з гэтым месцам. Здесь родны дом, дзе мама чакала са школы. Прыходзш дадому, а на стале румяныя блнцы з малаком. Што можа быць вкусней?

Дзе б н бы чалавек, у якой куток зямл ён бы не зайшо, ён засёды будзе мусорнаць собственный родны кут, так прыгожы каханы. Прырода, радзма, люд, крынца словы аднаго кораня. Зямля чалавек непадзельныя. Дык чаму ж мы, сённяшня, аглохл аслепл? Паветра мы заважаем тады, кал яго пачынае не хапаць. Мы прывыкл, што свет зялёны. Ходзм, мнем, топчым, завальваем плтам каменеем прыроду. Падумаеш ! Травки шмат. На сх хопць. Не, гэта мы збяднел. У сябе скрал.

Мяне абураюць чалавечая жорсткасць, абыякавасць. Многя нана мяркуюць  на наш век хопць. А нашым дзецям, унукам што пакнем ?

Адзн за адным знкаюць на зямл цэлыя вды жывёл, птушак, раслн. Сапсаваныя рэк, азёры, моры. Мы падобныя на дзкуно. А кал б зямля мела гаварыць? Хочацца крыкнуць: Чалавек, спынся! Абаран сваю мац! Як здесь не спомнць нашых продка, якя, прыпадаючы да зямл, прасл дапамог, абароны, слы  мудрасц. зямлёй вылечваюцца раны жывой, мёртвай вадой. Прыпадзем да зямл мы, папросм прабачэння.

Счарсцвел, агрубел, перастал слухаць музыку вясновага капяжу, журчашчага пад лёдам ручайку, радавацца сонцу, надыходзячаму деньку. А можа, мы прыйшл гэты цудоны свет, каб радавацца здзляцца. Здзвшся   распусцяцца кветк, песн жарука небе  загучаць увдзш сн аблока напонцца чалавечая душа дабрынёй прыгажосцю. Цяпер ты багаты. Бяжы, дзялся хутчэй свам скарбам з ншым памятай : гэта зямля цябе трымае свах далонях, песцць гадуе, як клапатлвая мац .