Сочинение по бел.лит, пожалуйста. На фото темы, всякую из.

Камедыя К. Крапвы адлюстровае той час, кал была напсана, выразна сведчыць аб атмасферы 19371938 гг.

Дзеянне камеды разгортваецца навукова-даследчым нстытуце геалог, дзе дырэктарам з'яляецца Гарлахвацк. Да навук дырэктар не мае някага дачынення. Гарлахвацк адчувае сябе нстытуце, як рыба рацэ. Як гаспадар становшча, Гарлахвацк тэрарызуе, шальмуе, запалохвае сумленных вучоных, хапаючы х мёртвай хваткай. Асаблва актынай стала яго дзейнасць пасля таго, як у нстытут прыйшла папера з патрабаваннем прадставць спс навуковых прац дырэктара. Не маючы нводнай, Гарлахвацк спрабуе выратаваць сваю шкуру шляхам шантажу, подкупу, пагроз, паклёпа. I вось з яго лёгкай рук былы настанк Варонежскай гмназ Туляга раптам становцца дзянкнскм палконкам, асстэнтка Вера Мхайлана распуснцай амаральнай асобай, прафесар Чарнавус здраднкам, ворагам народа, кнга яго здымаецца з выдавецкага плана. Запалоханага Тулягу Гарлахвацк прымушае напсаць за яго навуковы даклад: Так. Вы напшаце, а я прачытаю, праверу. Пасля мы зачытаем яго на савеце, апублкуем. Але вы ж разумееце, што ставць сваё прозвшча побач з вашым мне нязручна.

Невуцтва шарлатанства Гарлахвацкага понасцю выкрываюцца канцы п'есы, кал на вучоным савеце слухаецца даклад Новы вд дагстарычнай жывёлны. 3 сур'ёзным выглядам абараняе дырэктар тэорыю аб мамантавай свнн, напсаную Тулягам. Вобраз свнтуса грандыёзуса, прада, асацыруецца не з дагстарычнай жывёлнай, а з самм Гарлахвацкм.

У дасягненн жаданай мэты Гарлахвацкаму дапамагае малодшы навуковы супрацонк Зёлкн падхалм, паклёпнк пляткар. Ен з'яляецца правай рукою Гарлахвацкага, надзейным яго паслужнкам. Варта было яму пачуць што-небудзь дрэннае аб свам знаёмым, як сумленны чалавек станався ворагам народа. Баяся раней. А цяпер, кал за яго зялся, я жо мачаць не буду. Пра брата у мяне ёсць чалавек, як напша. Пра фасфаты пра здымку пагранчным раёне я сам напшу выдавецтва на геафак, дзе ён лекцы чытае. Маскву ж пасла нейкую сваю працу. Чакае адказу, а таго не ведае, што аараз яму дадуць адказ... А што ён пра вас гаворыць, каб вы ведал... Тулягу як вучонага ён ставць вышэй вас, скардзцца ён Гарлахвацкаму на Чарнавуса.

Невуцтва падхалмства Зёлкна найболып ярка праяляюцца сцэне абароны Гарлахвацкм навуковай працы. V прамове Зёлкн кдаецца расхвальваць вялкя адкрыцц свайго начальнка, яго канструктыны розум, даследчыцкя здольнасц. Але кал высвятляецца, што даклад не мае навуковай вартасц што напсаны ён Тулягам, Зёлкн, нават не чырванеючы, гаворыць адваротнае: Я так дума! Не можа быць, каб вы, Аляксандр Пятровч, такую бязглуздзцу напсал.

Главную ролю п'есе адыгрывае Туляга. Гэта сумленны, працавты сцплы чалавек. Вызначальнай рысай яго характару з'яляецца баязлвасць. Страх Туляг, безумона, абумоелены грамадскай атмасферай таго часу недавер, кал чалавека без усякай прычыны магл арыштаваць. Баючыся нават уласнага оцениваю, Туляга згаджаецца напсаць навуковую працу свайму дырэктару. Востра перажываючы сваё становшча вучонагапарабка, Туляга паступова пазбаляецца ласцвага яму ужасу. Нерашучы баязлвы, ён у канцы камеды з'яляецца самым актыным у барацьбе з Гарлахвацкм, у канчатковым яго выкрыцц. Ён пша даклад, як паказа невуцтва лжэвучонага Гарлахвацкага, з горделива паднятай галавой праходзць паз дырактара. Пераадолець сваю баязлвасць нерашучасць яму дапамагл чулыя адносны калег па працы Чарнавуса, Веры, Левановча. Апошнм, на шчасце, смяюцца сумленныя вучоныя.

У п'есе Хто смяецца апошнм праявлася майстэрства К. Крапвы як тонкага псхолага, як пона закончана вымалява партрэты героя. На жаль, падхалмства, нахабства, подласць, пляткарства часта сустракаюцца нашы дн. Нямала ёсць людзей, якя робяць усё, каб падняцца па службовай лесвцы. Дзеля свах асабстых нтарэса такя людз дуць на любую подласць. Змагацца з м, лчыць К. Крапва, трэба агульным слам, процпаставшы невуцтву ашуканству прынцыповасць, строгасць ваянчасць.