соченение по теме люблю отчизну дорогую пож только на беларусскам языке

Радзма - гэта месца дзе мы нарадзлся, там дзе жывуць нашы дзядул бабул, матери таты. Кожны чалавек любць радзму па свойму. Радзма гэта самае дарагое табе месца на Зямл. Дзе б ты не бы, хоць у тал, цябе цягне вспять на радзму. Для кожнага чалавека рдина займае як той месца яго душы.
На Зямл жыве шмат людзей з розных кран. для кожнага з х радзма свая.
Я люблю радзму за яе прыгожае цяперашн, за прыгожую прыроду, за тое, што яна ёсць. У апошн час некаторыя людз зусм пренебрегался пра радзму. м зусм абыякава якая яна зараз якая яна будзе. я звяртаюся да сх "Беражыце не забывайце пра радзму. Бо нас яна адна!".Кожны чалавек, з'яляючыся гэтым вялкм , залшне складаным свеце набывае жыццё, маму тату, сябро, грамадск статус многае ншае. Адным з самых галоных набытка жыцц чалавека з'яляецца Радзма.
снуе так выраз: У кожнага свая радзма. сапрады, кожны мерае сваю радзму па-свойму. Для каго-то радзма - гэта маленьк свет, як зводзяць вакол яго бацьк, для каго-то радзма - гэта горад, у якм ён жыве вучыцца, для каго-то радзма - гэта цэлая крана, , можа быць, нават увесь свет . Як бы не мерал радзму, у кожнага яна адзная выдатная! Вшнёвы сад у двары бацькавай хаты, родная школа, у якой ты праводзш шмат часу атрымлваючы веды сустракаючыся са свам сябрам сяброкам, лес, у якм ты адпачываеш сямейным коле, твая крана - усё гэта так вабць прыцягвае да сябе, нбы нябачны магнт, нараджаючы галаве самыя светлыя думк пачуцц. Радзму любяць хваляюць, пра яе пшуць вершы спяваюць песн, а, знаходзячыся далёка ад яе - тужаць па ёй чакаюць з ёй сустрэчы. Для кожнага чалавека вельм главна прысутнасць у яго жыцця радзмы, бо гэта тое самае месца, дзе ён адчувае сябе абароненым патрэбным, а гэта гуляе немалаважную ролю жыцц станаленн чалавека, развцц яго асобы нтэлектуальных здольнасця. Як бы добросердечна н было чалавеку на чужыне, яму засёды абуджае снцца дом, дзе ён нарадзся вырас, бацьк сябры. Радзма засёды будзе дзесьц побач, у сэрцы. Кал снуе рай на зямл, то ён абавязкова будзе размешчаны там, куды з неймаверным трапятаннем рвецца сэрца, там, дзе прайшл самыя светлыя незабыныя гады - гады дзяцнства. Любо да радзмы не знкае спантанна, гэта нчым не вытлумачальная пачуццё, якое узгадоваецца нашых сэрцах нашым бацькам нам самм пачынаючы з самага ранняга дзяцнства.