Сачаненне апавяданне Незвыйчанная здарэнне

Аднойчы я шла дадому са школы зайшла па дарозе краму. У мяне было з сабой зусм няшмат кшэнных грошай. Я збралася купць за х якх-небудзь прысмака. Каля палц з хлебам старэнькая бабуля папрасла мяне дастаць ёй пабохана чорнага хлеба. Пасля гэтага я яшчэ трох пахадзла па гандлёвай зале, избрала, што хацела, падышла да касы.

Так атрымалася, што чарзе я стала менавта за той самай бабуляй. У яе карзне бы няхтры набор: лтр кефру той самы хлеб. Надышла яе чарга. Каср прабла бабулны пакупк. тут высветллася, што бабул не хапае грошай. Яна ледзь не зарыдала, бо яна лчыла па чарашнх цэнах ёй хапала. Але каср была нямольнай. Так, у краме была пераацэнка, але сёння плацць ужо трэба па новых цэнах. Мне стала да слёз шкада бабулю. Я паклала на палцу свае прысмак, дастала з кшэн свае грошы працягнула ёй. Бабуля здзвлася, збянтэжылася  не хацела х браць. Але я гаварыла яе, яна расплацлася, мы выйшл з крамы.

Пакольк я нчога не купла, бабуля прапанавала мне зайсц да яе выпць гарбаты. Прада, адразу ж збянтэжылася, што яе няма да гарбаты нчога, акрамя чорнага хлеба. Я ветлва адмовлася, каб не ставць яе няёмкае становшча, адправлася дадому.

Ужо падыходзячы да свайго дому, я выпадкова заважыла на абочыне нейкую паперку. З цканасц я падышла блжэй бачыла, што гэта грошы, прычым амаль тая ж сума, якую я тольк што аддала бабул.

Цяпер я дакладна ведаю: дабро засёды вяртаецца.