Сочинение Моя семья на беларусской мове

Сям'я  важнае слова жыцц кожнага чалавека. Усе людз розныя, сем' х таксама розныя. У кожнай сям' ёсць свае традыцы, геро, можа быць, нават дынасты, напрыклад, як у мяне. Але пра гэта крыху пазней.
Для пачатку я хацела б расказаць пра майго тату. Ён вайсковец, удзельнк баявых дзеяння у Афганстане. Аднойчы тата прынёс з працы свой торжественны мундзр, кал я бачыла яго м, была вельм здзелена. На мяне глядзе не той добросердечны тата хатнм халаце з газетай у руках  на мяне глядзе баявы афцэр, гатовы хоть какой цаной абараняць не тольк сваю сям'ю, але крану. У гэты момант мяне перапонла пачуццё радаснай трывог, гонару за тое, што гэта мой тата, мой родны тата. Гэтыя эмоцы нельга перадаць словам, гэта можна тольк адчуць, я нкол х не забуду.
Як я произнесла, у сям' можа быць свая дынастыя. У маёй сям' ёсць дынастыя рачо. Я нездарма нарекаю гэта дынастыяй, таму што па лн мац нас вельм шмат сваяко-лекара. Мая прапрабабка, у гонар якой, дарэчы, мяне именовал, была лекарам-акушэрам на вайне. Мой дзед  хрург, бабуля нерапатолаг, а мать  урач-лабарант. Я ганаруся тым, што я дачка патомных лекара, хачу таксама быць лекарам, хоць мать мяне ад гэтага сяляк адгаворвае.
Яшчэ мяне ёсць родны брат, ён старэйшы за мяне на дзесяць з паловай гадо. Вядома, рознца досыць вялкая, але гэта не перашкаджае нам мець зносны дзелцца сакрэтам. Мы вельм блзкя. З м весела вельм надзейна. Бывае, мы сварымся, але здесь жа мрымся, а хвлн праз дзесяць гучна смяемся, таму што сварка была з-за дробяз. Я яго вельм люблю стараюся клапаццца пра яго, як тольк волшебнику. Напрыклад, абаранць яго, кал раптам мать будзе лаяць, памыць за м посуд г.д. Собственный клопат я праяляю больш актына, чым ён. У яго хутчэй гэта нутры, мне часам здаецца, што клопату зусм няма. Але гэта не так. Ён вельм за мяне перажывае, не менш, чым бацьк. Не так дано я трапла бальнцу, брат тэлефанава мне кожны дзень ветхася прыязджаць да мяне часцей, нягледзячы на тое, што яго вельм шмат працы яна знаходзцца на ншым канцы горада. Я была прыемна, вельм прыемна здзелена, мяне гэта кранула да глыбн душы.
Уся сям'я вельм любць актыны адпачынак. Мы стараемся не сядзець дома на выходных, а куды-небудзь хадзць або ездзць. Гэта можа быць выезд за горад, паход у тэатр, басейн, болнг, катанне на каньках або паход па крамах. У нас нават ёсць такая сямейная традыцыя: узмку кожныя выхадныя мы ходзм у басейн пад адкрытым небам. Гэта вельм выдатна. Уся сям'я зборы, мы гутарым, смяёмся проста прыемна праводзм час разам. Нягледзячы на нашы невялкя, сварк я сваю сям'ю вельм люблю шаную яе. Ц хачу я сям'ю, падобную на маю? Кал шчыра, я нкол не задумвалася пра гэта, будаваць нейкя планы на будучыню мне не хочацца. Нхто не ведае, як павернецца жыццё, як будзе мой супруг кольк мяне будзе дзяцей. Але адно я ведаю дакладна  я хачу дружную сям'ю. Сям'ю, якая не пакне бядзе, падтрымае якая ординарна будзе паважаць любць мяне. Яшчэ 7 класе я напсала наны (цяпер я гэта бачу) верш, прысвечаны мац як захавальнцы сямейнага шчасця. Але некальк радко працытую, яны пра даверы адкрытасц. У сям' гэта галонае! Нам няма каму душой адкрыцца... Няма з км таямнцай падзялцца. Але ёсць мамна плячо    сэрцы адразу горача!..