Алесь Жук. Стары бабёр. 4. Чым не задавальняла баброу их жытло?

1. Атар у вобразе бабра раскрывае не тольк жывёльныя якасц. Галоны герой свам чынкам нагадвае чалавека, якога лёс прымус пакнуць родныя мясцны як роспачы спамнае родную зямлю. Яднае яго з чалавекам тое, што бабёр падобны на клапатлвага бацьку, як нясе адказнасць за сваю сям'ю. Менавта клопат пра нашчадка прымушае бабра адправцца рызыконую вандроку.
   2. Узгадаем эпзод, кал бабёр дога шо пехатою праз зараснк лубну ламачча, стамся, а потым, зусм нечакана, перад м адкрылася палоска чыстай вады.
   Атар псхалагчна абгрунтавана перадае душэны стан бабра, як "подбегам кнуся да вады, ад радасц забышыся пра асцярогу, нырну, быццам не веры, што скончылася яго сухая дарога". Гэты прыклад ншыя дазваляюць сцвярджаць, што псьменнк выдатны псхолаг.
   3. Тое месца, дзе жыла зараз бабровая сям'я, было такм: зарослая трыснягом сажалка, побач завод, дзе рабл газраваную ваду. З аднаго боку стая "на згорку бор, пад м хат з пяць маленькае вёсачк". Месца для жылля амаль не было. Небяспека пагражала з боку "маленькага заводзка". Адправцца далёкую вандроку бабра прымусла жаданне знайсц сваё "прасторнае спрадвечнае пасяленне".
   4. Бабра сагравал спамны пра тое месца, дзе ён некал жы. Гэта была "прасторная рака", х "спрадвечнае месца", "дзе было так вольна шчаслва". На тым месцы, спадзявася ён, у х пачнецца новае жыццё, такое ж вольнае шчаслвае. Там ён будзе здаровы "будзе жыць постоянна".
   5. Чалавек з'явся прычынай таго, што бабры был вымушаны сысц са старога месца. Людз " не пакнул на рацэ н прысада, н травки, н самое глыбокае рак".
   6. Атар выкарыстовае парананн (узгорк, як горы; лубн, як дрот, дарога прамына), каб апсаць поле, якое праходзць бабёр. Дзякуючы вобразна-выяленчым сродкам створаная м карцна прыроды атрымалася вобразнай,выразнай, натуральнай.
   7. Тэма: ахова прыроды, зберажэнне яе багацця (экалагчная). Галоная думка: чалавек нясе адказнасць за жывёльны раслнны свет.