Помогите .Мн соченене на тэму "Дзень перамог"

Кожны год наша крана адзначае чарговую мрную вясну, але час, франтавыя раны хваробы нямольныя. З кожных 100 пераможца у жывых засталося сёння тольк двое. гэтая сумная статыстыка прымушае нас, усх тых, хто нарадзся пасля перамог, з асаблвым пашанай, клопатам вагай ставцца да кожнага ветэрану Вялкай Айчыннай вайны. Кожны год у гэтыя дн аб'яляецца хвлна мачання, тройчы гучаць залпы ваеннага салюту, се мы гэтую хвлну размышляем пра сваё, а па сутнасц - пра адно тое ж: у думках мусорнаем свах дзядо прадзеда, якя на палях бтва аддал жыцця дзеля перамог , дзеля нашага жыцця нашай будучын. Памяць пра продка - не тольк гстарычных, але непасрэдных прадстанках нашых сем'я - складае галонае багацце нашай душы. Бо для таго, каб мы цяпер жыл был такм, якя мы ёсць, шматлкя пакаленн людзей стварал наша грамадства, рабл жыццё такой, якой бачыл яе мы. Ды нас самх - прамы працяг маральных, культурных, гстарычных каштонасця дзядо прадзеда. Памяць аб якя пайшл святая: Пад кожнай магльнай плтой - сусветная гсторыя, - як каза Г. Гейне. Геразм вона Другой сусветнай вайны ... Мы не можа ведаць усх пайменна, але хба мя справа? Тое, што здзейснл гэтыя людз, не мае патрэбы каментарах. Нават не ведаючы мёна, мы мусорнаем пра х добросердечным словам, не выпадкова самая вялкая колькасць кветак - сведчанне памяц народнай пакланення - менавта ля Колдунлы Невядомага салдата. гарыць Постоянны агонь, пацвярджаючы: мя тваё - невядома, подзвг твой - несмяротны! Усе яны ваявал няма за ласны дабрабыт, ваявал за свабоду Радзмы, змагался за незалежнасць народа. Таму несмяротныя яны. Бо чалавек жыве да таго часу, пакуль пра яго памятаюць.