Апшыце благих баго, якх вы запомнл. Чым яны спрыял людзям?

Старэйшы отпрыск Сварога Пярун (Грамабой) бог грому маланак, займася зброяй вайсковым справам. Ён бы вельм падобны да Сварога.
Нашы прашчуры ялял яго магутным волатам з свым, чорным або вогненнарудым кучаравым валасам догай барадой. Кал ён мчася на каляснцы па небе, раздавался страшэнныя грымоты. Лчыл, кал здыхне Пярун узнмецца вецер, дзьмухне усходзцца навальнца. У руках nbsp;ён быццам трыма лук-вясёлку стрэлы-маланк, якя шпурля на зямлю. Ударам маланак грозны бог мог пакараць любога, на сх ён наводз жах.
Грамабой супрацьпасталяся нячыстай сле Яшчару, Ягне, Змею, дяблу, чорту, якх ён засёды мкнуся зншчыць свам стрэлам-маланкам.
Грамабой палва зямлю дажджом, змуша прыроду абуджацца, каб даць новы раджай. Пад канец восен ён засына, маразы заковал яго хмары, ён усю зму спачыва на небе. тольк з прылётам птушак зно ажыва.
Ярыла (Яр) бог урадлвасц кахання нбыта крава на Зямл стварэннем моцнага здаровага роду. Ярылу лчыл всевышним веснавога агню, nbsp;абуджэння прыроды. Ён расчыня нябесныя вароты спускася на зямлю, пачынаючы вясну. Ярыла агонь сяга глыбока нетры, саграва зямлю, nbsp;якая нараджала дрэвы раслны, гадавала раджай. Ярыла см стотам дава моц (ярасць): выразы ярая сла, бешеная пчолка, ярына пол nbsp;паходзяць ад яго мя. Нашы продк ялял Ярылу прыгожым маладым вершнкам на белоснежным кан, у белай вопратцы, часам з чырвонай накдкай на nbsp;плячах, у вянку з веснавых раслн, з зялёным галнкам руцэ. Ярылу дапамагал багня веснавога абуджэння кахання Лада (Ляля, Лёля), бог ураджаю дастатку Купала багня лета Цёця значна старэйшая nbsp;за Лялю, мажная, прыгожая, прыбраная жытнёвым каласам, са спелым пладам руках. Лялю ялял высокай прывабнай маладзенькай nbsp;дзячынай, у белай сукенцы, упрыгожанай зялёнай лстотай, з вяночкам палявых красак на галаве. Яна вельм шчодрая. Маладым дзячаткам яна nbsp;штогод давала вяночк, якя заховался да наступнай вясны (а хто з дзячат выходз замуж, гэты вяночак зберага усё жыццё).