Якм ялял зявы прыроды прадметы навакольнага свету нашы далёкя продк?

Адчуваючы сябе часцнкай прыроды, людз адухалял яе, верыл, што яна можа дапамагаць чалавеку яго штодзённых клопатах альбо, наадварот, шкодзць яго жыццю. Нашы продк баялся свам размовам, дзеянням, учынкам гнявць слы прыроды таму сяляк старался м дагадзць, улагодзць. Яны абагалял птушак (зязюлю, бусла, ластаку, ворана), жывёл, звяро ншых стот (каня, казу, вака, мядзведзя, вужа, nbsp;змяю), пакланялся кветкам (папараць-кветцы, зязюльчыным слёзкам, дрэвам (дубу, бярозе, рабне, калне, явару, грушы). Свяшчэнным nbsp;дрэвам камяням-камням дзе-ндзе людз пакланяюцца да нашага часу.
Продк верыл, што зламанае ц пакрыджанае дрэва можа жорстка бязлтасна расправцца з крыдзцелем. Кал, напрыклад, чалавек гну nbsp;ад паваленага дрэва, лчыл, што яно за нешта адпомсцла яму.