Якя яшчэ легенды вы ведаеце? Перакажыце х на року.

Зачараваныя грошы

Вяртася салдат пасля пабык дома на вайсковую службу. шо ён, шо здагнала яго ноч каля нейкай вёск. Багацей, вядома, у хату служывага не пусц, на хле паказа, маля, там пераначуеш. Салдат не надта пакрыдзся ад такой гасцннасц абы ужаса над галавою. Але тую ноч яму штосьц не спалася. Варочася з боку на бок, а заснуць не мог. Раптам чуе хтосьц тупае непадалёку ад хлява. Падхапся служывы, давай сачыць, што здесь робцца. Ажно бачыць дзе па двары гаспадар, а за плячыма яго срэбра звнць у мяшку. Падышо да ямы, выкапанай каля гумна, азрнуся, прыслухася, потым сыпану срэбра яму вярнуся вспять у хату. Мусць, шмат было багацея срэбра, бо незабаве яшчэ дзве блек прынёс. зно падася хату. А салдат тым часам адчын дзверы хлява, зня з сябе крыжык кну яго на скарб. Сам не паказваецца, далей назрае.

Багацей прынёс яшчэ тры мерк срэбра. Высыпа х у яму старанна закда скарб зямлёю. Тады зя стрэльбу, бабахну з яе сказа:

Як гэты стрэл пачуся далёка, так мае грошы апусццеся глыбока!

срэбра адразу зазвнела, правальваючыся падзямельную бездань.

Назатра ранцай салдат развтася з гаспадаром пайшо далей сваёй дарогай.

Адслужышы се дваццать пяць гадо у войску, вяртася салдат назусм дахаты. здарылася так, што трап ён у тую самую вёску, дзе калсьц начава. Гаспадар, у якога ён спыняся, дано памёр. Дзецям свам н капейчыны не пакну, таму жыл яны вельм бедна, у галечы. Пашкадава салдат небарака, сказа м, што яны маюць скарб павё з рыдлёкам да гумна. А перад тым як паказаць, дзе капаць, сказа:

Дамовмся так Тыя грошы, што да крыжыка, мае, астатня вашы.

Спадчыннк пагадзлся. Непотехе скарб бы адкапаны. Узя салдат срэбра, насыпанае да крыжыка. Надышла чарга збраць грошы гаспадарам хаты. Тольк яны знял крыжык з зачараваных грошай пачуся гул, срэбра невядома куды знкла.

Прыгожая дуброва

У Белавежскай пушчы ёсць урочышча, якое мясцовыя людз называюць Прыгожая Дуброва. вось як узнкла гэтая назва.

У даня часы тут жы адзн пастушок. Адкуль, з якой сям ён паходз нхто не веда. Наймася хлопчык пасвць каровы. Спыняся заможных гаспадаро, якя плацл яму хлебам адзеннем. Мнул гады. Вырас пастушок у ладнага дзецюка. Пача хадзць на вячорк. У скок з дзячатам не пускася, затое вельм люб слухаць байк пра залатыя разбойнцкя клады. Надта ж хацелася маладому пастуху стаць багатым.

Аднойчы хтосьц падказа яму, што разбагацець можна купальскую ноч, кал зацвтае папараць-кветка. Засела хлопцавай галаве гэтая падказка. Дзень ноч ён дума пра дзвосную папараць-кветку. Ажно гаспадары пачал наракаць, бо каровы штодня бвался шкоду.

Як разбагацею, суцяша сябе пастух, дык адразу з усм разлчуся

Людз пасмейвался з дзвака, нхто з х не веры, што папараць сапрады цвце. А пастух усё рона з ранцы да вечара шука па лясных нетрах самы прыгожы папаратнк. аднаго денька знайшо-так незвычайны папаратнкавы куст. Высок у чалавечы рост, з вялзным разлапстым лстам, што звсал нз, быццам казачны зялёны вэлюм. Дога, як зачараваны, свора пастух каля папаратнка. Апомнся ужо хаваецца сонца. здесь ён успомн, што сёння якраз купальская ноч.

Загна дзяцюк статак у вёску, а сам хуценька папрастава вспять у лес. Спяшаецца ажно спатыкаецца. Не бачыць, што следам за м увязася ляснк, як хлопцавай спешцы бачы штосьц нядобрае. Няйнакш на звярыну пастк пастав!

Прыбег пастух да вялзнага папаратнка, прысе непадалёку за вываратнем чакае. Не ведае, што з другога боку вываратня прытася ляснк са стрэльбай у руках.

Сядзе-сядзе хлопец, а потым давай цхенька насвстваць. Раптам чуе хтосьц адказвае. Здзлены пастух падума, што яму прымролася. А ляснк тым часам яшчэ мацней сцсну у руках стрэльбу: няйнакш пастух з кмсьц змовся! Зно некальк разо свсну хлопец заняло яго дух. 3 папаратнка паказалася вялзная змяя. Выгнушыся на хвасце дугою, яна марудна сунулася да пастуха. Хлопец зусм спалохася, але бачы у змяных лапах панютк гаршчок золата, што ажно зхацела чырвоным агнём. Дзяцюк падняся насустрач змя, каб прыняць ад яе скарб. здесь з-за вываратня грымну стрэл

Гэта стрэл спалоханы ляснк. Выпрасталася змяя на хвасце, абвлася вакол папаратнка, а потым як шугане агонь!

Кал агонь апа, нчагутка не засталося: н папаратнка, н змя, н пастуха з ляснком. А каля вываратня праз гады вырасла прыгожая дуброва. Людз кажуць, што якраз здесь рассыпалася багацце, якое змяя несла пастуху