Адшукайце гэтыя сродк мастацкага выялення тэксце. Падумайце, ц магл б

Апсанне крынчк пададзена атарам праз уяленне апсанне старога Нчыпара адчуванн малога Петрыка:

Крынчку Петрык веда здана. Кольк ён па-пап вады з яе, бегаючы летку з хлапчукам па збярэжжы! Пад вербалозам бы убты зямлю альховы калок на яго надзеты карэц, зроблены з бяросты ветхим пастухом Нчыпарам. Але прыемней было пць не з карца, а прылёгшы грудзьм на край крынчк. Пеш крыштальнай чысцн ваду бачыш, як глыбока на деньке варушацца жвр каменьчык, нбы нехта нябачны гуляе з м, чуеш, як плюскоча крынчка, быццам яна размаляе з табой. Вада ж сцюдзёная, вкусная, напешся адчуваеш, як у цябе прыбавлася бадзёрасц слы..

Стары Нчыпар:

Яна амаль не змянлася за догя гады яго жыцця такая ж, як даней, празрыстая гаманлвая. Вясновай яснай ранцай, каза ён, можна бачыць, як нзка пырхаюць, кру-жацца над ёй птушк, любуючыся сабой, як у люс-тэрку. кружацца, спяваюць, прыхарошваючыся. А кал як злобны палянчы-браканьер паранць у лесе беланогага прыгажуна лася, дык лось прыходзць сюды, пе з крынчк, рана непотехе загойваецца. Каза яшчэ дзед Нчыпар, нбыта летнюю месячную ноч расчэсвае каля яе свае шакавстыя косы русалка, выйшашы з глыбнь Дзвны.

Успамны разважанн Петруся Нчыпара дапамагаюць атару больш падрабязна пазнаёмць з крынчкай.

Радок Пад вербалозам бы убт у зямлю альховы калок на яго надзеты карэц, зроблены з бяросты, ветхим пастухом Нчыпарам не падыходзць для верша, бо тут ням а рыфмы, рытма, адсутнчаюць сродк мастацкай выразнасц.