Як пра такя паводзны разважае Пора-Леановч як адрэагава на гэта

Пора-Леановч ставцца да гэтага амаль абыякава, ён выкана загад, у яго не было спачування н да жонк Грынкевча, н да самога асуджанага на смерць чалавека (незарма ён гавары аб тым, што не шкадуе жанчын дзяцей, дзе па покойниках). Аб гэтым сведчаць яго выказванн:

Не мне ж х шкадаваць. Як кажуць, вок ваку чалавек.

Для самазаспакаення думайце, што гэты нсургент бы крыклвы карерыст, а яго жонка распуснца.

дзце па мертвецах, дараг Гора. дзце па трупах... А пакуль што... Ён пазяхну. Пакуль што дзце лепей выспцеся...

Пора-Леановч абыякавы, ненавдзячы людзей чалавек, у яго няма някх маральных паняцця, ён жорстк, непрыемны, свирепы, злы чалавек, але чалавечага м засталося вельм малюсенька.

Зусм ншы Гора, ён усёй душой спачувае жанчыне прама дае сваю ацэнку паводзна царскх сатрапа:

Тут не прысяга. Вайсковы загад не можа датычыцца жанчыны, якая вязе лтасць свайму мужу. I той не афцэр, хто не паможа жанчыне такх абставнах.

Кал гэта прада, то ён падлюга.

Гэта ганебна, тое, што вы кажаце.

Гора сапрадны афцэр мужчына, мласэрдны, мужны, адкрыты, здольны на суперажыванне заемадапамогу, глыбока паважае жанчын, паводзць сябе высокародна.