Што характэрна для публцыстык Францыска Скарыны, яго прадмо пасляслоя? Якя

Ф. Скарына выдатны публцыст, атар 50 арыгнальных прадмо 62 пасляслоя да выдадзеных м асобных кнг Ббл. У гэтых блскучых публцыстычных тэкстах псьменнк па100 перад нам як неардынарны тэолаг гсторык, флолаг юрыст. Ён ствары падрабязныя анатацы да кнг апавядальна-гстарычнага сюжэтна-фабульнага зместу, вытлумачы прынцыпы перакладу, вызначы кола чытачо, якм прапановалася скрывая ц ншая кнга, апавясц сваё атарства мэты г. д.

Асветнцкм, выхавачым мэтам кравася Ф. Скарына, першы з усх славян (выключаючы тольк чэха, якя распачал гэтую справу крыху раней), друкуючы кнг Ббл. Пра гэта ён выразна сказа у той жа прадмове да Псалтыра: И видечи таковые пожитки в так малой книзе, я, Францишек, Скоринин отпрыск с Полоцька, в лекарских науках доктор, повелел есми Псалтырю тиснути рускыми словами, а словенскым языком напред ко чти и к хвале Господу а потом к пожитку посполитого добросердечного, наболей с тое предпосылки, иже мя милосердый Бог с того языка на свет пустил. У часы Скарыны жо адно гэта даць у рук людзей даступную м Бблю было подзвгам.

У кожнай з прадмо акцэнтуецца вага чытача кнг на яе дэйнай скраванасц. Так, у прадмове да кнг о дысгармоня чалавечага жыцця (чего ради Господь Бог на добрих и на праведных допущаеть неудачи и немощи, а злобным и несправедливым даеть щастье и здравие) апрадваецца справядлвасцю нябеснай. Нягледзячы на тое што праведнк о перанёс шматлкя беды и немощи (смерць дзяцей, усх родзча, гбель жывёлы, ужасную хваробу), ён не адрокся ад веры Господа. Бог вярну яму сё, да дагалецце (пражы о 140 гадо). Кнга о зерцало жития нашего, лекарство душевное, забава всем неясным. Яна заклкае да зямнога цярпення пакаяння.

Подзвг Юдзф прадмове да кнг Юдзф пастае

зорам патрыятызму, вернасц грамадзянскаму абавязку, духонай моцы трываласц. Вораг асадзл родны горад жанчыны, х жорстк камандзр Алаферн пагража выншчыць усх гараджан. Тады дава Юдзф прабраецца стан ворага, заварожвае сваёй прыгажосцю Алаферна ноччу, соннага, забвае яго. Кал ранцай вораг бачыл адрэзаную галаву х правадыра, яны з жахам кнулся нацёк. Так адна Юдзф выратавала родны горад яго жыхаро ад зншчэння. У прадмове да кнг мы сустракаемся з высокапаэтычным выказваннем Ф. Скарыны пра любасць чалавека да свайго роднага кута: Понеже от прирожения звери, ходящие в пустыни, знають ямы своя; птици, летающие по возъдуху, ведають гнезда своя; рибы, плывающие по морю и в реках, чують виры своя; пчелы и тым подобная боронять ульев собственных, тако ж и люди, и где зродилися и ускормлены суть по бозе, к тому месту большую ласку имають. Вялкую ласку (любо) адчувасам атар гэтых сло да роднага Полацка сёй тагачаснай Лтвы-Беларус, дзе яму пашчасцла нарадзцца вырасц.