З дапамогай якх мастацкх сродка характарызуе В. Дунн-Марцнкевч вобраз Кручкова?

Станавы прыста Кручко у самом прозвшчы змешчана ясная яго характарыстыка: кручок, чынонк-кручкатвор. Ён не саромеецца браць хабар, праводзць адначасова следства суд з дапамогай псарчука Псулькна абсурдным штрафам абрае запалоханую пнскую шляхту да нтк. Не тольк дзельнкам бойк, але яе сведкам, нават тым, хто бойк не бачы (абсурд!), прысуджаецца расправа вялк штраф: Обжалованный Протосовицкий имеет зараз же уплотить пошлин 20, прогонных 16 и на канцелярию 10 рублев. Жалующийся Липский в половине того, сведк, каторыя бачыл драку, а не баранл, по 9 рублев, а вся иная шляхта, што не бачыла драк, за тое, што не бачыла, па 3 рубл. Плацце! Гэта з пастановы суда.

Кручко - тыповы вобраз прадстанка царскага суда нжэйшай нстанцы. Ён усякую судовую справу разглядае з пт гледжання асабсвор нажывы, як quot;харошае жнвоquot;. Кручкова менш за сё цкавць сутнасць разглядаемай справы, ён не задаецца мэтай вы-светлць, хто внаваты на чым баку прада. Ён за-сёды судзць у сваю карысць. Для яго не снуюць такя паняцц, як справядлвасць, сумденнасць, чалавекалюбства. Трапную характарыстыку атрымовае ён ужо пачатку песы. Героя няма на сцэне, але дра яго жо складваецца пэнае яленне як пра хабарнка. quot; Абдзярэ, як лпкуquot;, - гаворыць пра яго Цхон Пратасавцк. quot;У яго рук дажэйшыя. Чырвонае - бедае сё перадзелаеquot;, - гаворыць пра яго Куторга. quot;Дзе надзцца юрыста, вымеце хату дачыстаquot;, - спявае той жа Куторга куплетах.

Пры стварэнн вобраза Кручкова атар карыстаецца прыёмам перавелчэння. Так прыём дазваляе псьменнку зрабць вобраз прадметам усеагульнага емеху. Цяжка паверыць, што Кручко не веда, кольк месяцы дзён, у як час ён жыве. У час судовай справы ён выказвае такя quot;сцныquot;, якя можа абвергнуць дзе-сяцгадовае дзця. Па словах Кручкова, у месяцы каст-рычнку - 45 дзён, у красавку - 49, у сакавку - 69. Ён сцвярджае, што мператрыца Лзавета Пятрона выдавала свае казы 1893 годзе, у той час як сам дзейнчае 60-х гадах XX стагоддзя. гэтую бязглуздзцу слухае шляхта - былое рыцарства польскх каралё феадала. Яна нават прыходздь у захапленне ад юры-дычных здольнасця прыстава. Гэтым атар высмен-вае не тольк тупасць, нахабства, самавольства царскх чынонка, але абмежаванасць шляхты, яе невуцтва, якое так на руку хцваму Кручкову. Той наскрозь ба-чыць закасцянелую, пыхлвую шляхту выкарыстовае любую магчымасць вывудзць з яе кшэня грошы.

Мова Кручкова характарызуе яго як чалавека абмежаванага, тупога. У час выканання службовых абавязка яна насычана мноствам юрыдычных тэрмна, спецыфчным словам выразам, канцылярызмам, Ён блытае рускя беларускя словы. Тэта мова некультурнага, малапсьменнага абмежаванага чалавека. У другм выпадку, кал Кручко не вядзе следства, а размаляе з сялянам, яго мова ншая. Ён размаляе на чыста бела рускай мове, гэта мова звычайнага селянна, тольк па сэнсе вызначаецца непрыкрытым крывадушдам.

Сатырычна выкрываючы нахабнасць царскага чынонка Кручкова, якога палешук называюць Найяснейшая Карона (а гэты зварот у тыя часы афцыйна прымяняся тольк дачыненн да манарха), В. Дунн-Марцнкевч прымяняе прыём гратэску.