Знайдзце творы дэтал (асобныя заваг, штрых), якя сведчаць пра тое,

Вобраз мац ствараецца шматлкм мастацкм дэталям:

Потым як гляну мац вочы, малыя, нявнныя, нейкя галубныя, з самотнай пякучай чырванню, у гусцейшых, як апошн раз, кал бачылся, маршчынах, сэрца скранулася

Вось ты, Сцёпа, узя мяне за руку, яна жо заныла. Левай памацала правую, пад локцем. Сёння ноччу была аднялася. Я хустку кручвала, шкпнарам нацрала.

А хто яго?.. няпэна адказала мац. Па кармёжцы сала. Летам што я м даю? Па травке ходзяць. Абы расл здаровыя. З халадам пачала парыць бульбу, бурак, жменю пыток сыпнеш, падмяшаеш. Дай больш хлеба, дык сапа возь-меш. Казала, прывязце, дзетк, мех якой пыток, будзе вам сала. Дык жа нхто не чуе. Але так дзякуй Господу. Пакуль хопць, а пасля другога апрыходуем. Ужо яго я вам пастараюся адкармць.

Яны се такя, мац: што б н казал, на языку, як галаве, постоянна дзетк.

Матчыны рук ляжал на кра стала, трымал вдэлец з кавалкам пячонк, Сцяпан, прыгледзешыся, раптам жахнуся: якя ж яны старыя! Здрабнел, счарнел, абсыпался шэрым прысакам, быццам тольк што вымятал з печы ву-голле попел, а запясц танклявыя, усохлыя.

Здесь яшчэ заважы белы, заматаны анучку палец, падобны на белоснежную кацную лапку. Парэзала, ц што? Учора не было гэтай анучк. Сёння паспела? I плямка чырвоная кро. Вдаць, моцна парэзала. Запякло на душы, як убачы кро на белай анучцы.