Якм прыёмам сродкам ствараюцца смешныя, камчныя сцэны, вобразы героя? Прывядзце

Асноны выяленчы сродак у драматычным творы самавыяленне героя праз дзеянне. Мова драматычнага твора насычана падтэкстам. У п есе сустракаемся з самым разнастайным вдам ц адценням смеху: гумарам сарказмам, жартам шаржам, роняй каламбурам. Камчным вобразам Палнцы зяляюцца Адольф Быкоск, Крынцкя Пустарэвчы.

У п есе сустракаюцца парананн (паранальныя звароты), якя выражаюць камчны эфект свежай вобразнасцю: Палнка Перш-наперш будзе, ц я люблю, пасля - ц вельм моцна, а пасля - ц гатовасё чысценька зрабць, што чарнабрывы Якм захоча, а там, а там... паехала, я к на непадмазаных калёсах... ;

Агата: Кнь ты жо, тудэма-сюдэма, плявузгаць, як латак у млыне! Гуляюць - няхай гуляюць;

Адольф: А панна Палнкасё жартуе. (Адвтваецца. Выходзячы, убок.) Вот так на се бак дзека! Адным словам, як сторублёвая кабыла. Так, у апошнм прыкладзе з дапамогай паранання выяляецца сапраднае (ранчна-зедлвае) 100ленне Быкоскага да Палнк. Камчны эфект узрастае, кал адной рэплцы выкарыстоваецца некальк паранання якя трапна характарызуюць стан персанажа:

Палнка: Што ж гэта, пан Адольф, надуся, я к м ы ш на крупы абояк апошняе печ усыпашы?

Гпербала. Камчны эфект выражаюць гпербалзаваныя выразы, у якх выяляецца супярэчнасць поная або частковая неадпаведнасць зместу фак- там рэчаснасц, якя моцна перабольшваюцца: Палнка: (Да музыка.) Зай- грайце, кал ласка, польку, але такую, як ведаеце... каб аж свет хадыром пай- шо! Выраз свет хадыром пайшо у пэнай ступен снанмчны фразеалагзму свет перавярнуся (разм. адбылося такое, чаго нкол не было).

Фразеалагзмы. Сцяпан Крынцк нажималцца сваяку Пранцсю Пустарэвчу: ...дачушкамая сакатушка сплуталася з гэтым... з гэт ым бязбожнкам (Якмам Сарокам), хоць ты ёй вар на галаву л. Вось якую разумную параду дае Пранцсь: Маладзенькая, собственно, вось-цо-да(пра Палнку). Бярозавай кашы не шкодзла б, пане дабрудзею. Вылучаны гутарковы фразеалагзм (розг або дубец, рэмень пад.) выражае камчны эфект .

ншамоныя словы. У п есе жываюцца ншамоныя словы, у той або ншай ступен асвоеныя беларускай мовай. Гэта можа быць ншамонае слова, якое часткова або понасцю заховае свае фанетычныя асаблвасц перадаецца сродкам беларускай графк. Напрыклад з польскай мовы, якя водзяцца маленне асобных персанажа як у натуральнай форме, так дастасаванай да фанетычнага ладу беларускай мовы. Гэта выкарыстоваецца, каб паказаць сваю прыналежнасць да шляхетнага, а не мужыцкага роду пан Быкоск: Адольф (самадавольна): Хе-хе-хе! Ветхую трэба пшыдусць, а маладую пшымусць; Проша, проша, панчка! Польск. пшыдусць - бел. прыдушыць; таксама: пшымусць - прымусць, проша - кал ласка.