Притча про животных на казахском языке

Сауысан мен ккек

Ертеде сауысан мен ккек бр орманды мекендепт. Олар ялары болмай, аашты бтатарын паналап кнелтпт. Ккек кнде ерте трып алып: я керек, я керек,-деп, кршлерн мазасын кетред. Бр кн сауысан  кршсне:

-Екеумз  бргп я стейк. уел саан, содан кейн маан салармыз,-дейд. Ккек:

-Мен я салатын уатым да,  аруым да жо. Керек, керек деп асай берсем, сты бр аайыным, кп болып кмектесп, я салып берер,-деп келспейд.

Сауысан ккект кмегн ктпей-а, я салуа  крст. Ол ясыны абыраларын жас бтатармен тасалап, берк етп рд. Оны шыммен, смдк тамырларымен мытап байланыстырды.ш-тысын саз балшытармен сылады. Кшкене бтатардан растырып, шаын апалы еск жасады. яны астына мамытан тсек тсед.Ал ккект керек, керек деп асай-асай даусы арлыып, тл саау болды. Ол кейнг жылдарда керек дегендег р-ды айта алмай, керек деуд орнына келек, келек дейд. Сондытан жрт оны кекетп ккек деп атайтын болды. Сол ккект кн бгнге дейн змдк деген ясы да, й-ш де жо. Жмыртасын кез-келген яа табады, оны баса стар басып, балапан шыарады. Шбилер жетм сед.