Стихи Абая Кунанбаева 8строк

Жазытры

Жазытры алмайды ысты сызы,
Масатыдай лпырар жерд жз.
Жан-жануар, адамзат анталаса,
Ата-анадай елжрер кнн кз.

Жазды крк енед жыл сымен,
Жайрадасып жас клер рбысымен.
Крден жаа трандай кемпр мен шал,
Жалбадасар зн трысымен.

ырдаы ел ойдаы елмен араласып,
Клмдесп, крсп, шатасып.
Шаруа уан жастарды мойыны босап,
Сыбырласып, сырласып, мауын басып.
Тйе боздап, ой оздап ора да шу,
Кбелекпен, спенен сай да ду-ду.
Гл мен ааш майысып араанда,
Сыбдыр аып, брадап аады су.

Кл жаалай мамырлап у менен аз,
Жмырта здеп, жгрп балалар мз.
шыр атпен зырлатып тастаанда,
Жар-жр етп лнер кк дауылпаз.
с атарлап байлаан анжыаа
ыз брадап жабысып, ылады наз.

Жаза жасы кинер ыз-келншек,
Жер жзне берер гл-бйшешек.
ырда торай сайраса, сайда - блбл,
Тастаы нн осар байыз, ккек.

Жаа плмен жамырап саудагерлер,
Диханшылар жер жыртып, егн егер.
Шаруаны бр малы екеу болып,
Жаа тлмен клупип, дулет нер.

Безендрп жер жзн трм шебер,
Мейрбанды дниеге нрын тгер.
Анамыздай жер ип емзгенде,
Бейне кедей сте аспан тнер.

Жаз жберп, жан берген ара жерге
Рахметне алланы кл сенер.
Мал семрер, а пенен ас кбейер,
Адамзатты кл сп ктерлер.

ара тастан басаны бр жадырап,
Бр саранан басаны пейл енер.
Тамашалап араса тр сне,
Бойы балып, ерид ште жгер.
Кн жота ксмснер жлдыз бен ай,
Ол айтсн ара тнде жарылдамай,
Та атан со шыарын кнн блп,
ашып, бола алмас брыныдай.

Кн кйеу, жер алыды саынышты,
мары екеун сондай кшт.
Тн ырындап жргенде кп ожадап,
Кйеу келд, ай, жлдыз к... ысты.

Ай, жлдыза жылы жел хабар берп,
Жан-жануар уанар тойа елерп.
Азалы а крпесн слке тастап,
Жер клмдер, зне шырай берп.

Кн кйеун жер кксеп ала ыстай,
Бреуне бреу осылыспай,
Кл кн лебне тойаннан со
Жер толысып, трленер тоты свор.

Адам тктеп кре алмас кнн кзн,
Сйп, жылып трады жан лебзн.
ызыл арай сары алтын шатырына,
Кнн кешке кргенн крд кзм.