Эссе на тему жайлоо на кыргызском и перевод на российском

Жайлоо

Кыргыздар илгертен мал баккан кчмн эл болгон. Кышкысын тоо этегиндеги расправы азыраак, буйтка жерлерде кыштап чыгышкан. Кар кетип, жерге чп чыкканда, кыштоодон жазгы жайытка - жакыныраак белестерге кчп чыгышчу. Ал эми жаздоонун чб саргая баштаганда тоо арасындагы алыскы жайыттарга - жайлоого кчп кетишч. Бул мезгилде жайлоого кеткен жолдор маараган кой-эчкиге, мргн уйга, туйлаган жылкыга толгон. Жайлоо берекеси тглгн мезгил июндан - сентябрь айынын ортосуна чейин. Аба таза, кн салкын.

Сыдырым жел согуп, тунук кашка суулар млтрйт, туш тарап кк жамынып турат. Эл жайлоого андагы чп жетилерде кчп барат, оту азая баштаганда кайра кайтат. Жайлоо - мал чн абдан мыкты жайыт. Жайылган мал да салып, чптн кчтлгнн бат ирденип семирет. Ошол алган азыгы кз, кыш айларында да салмагын жоготпой турушка кубат болот. Жайлоодо чптн аш болумдуу трлр кп. Сабагы дандуу ак сокто, кыяк, сабиз чп, тлк куйрук, ичке жалбырактуу жылгын малды бат семиртет.

Кп жайлоолордо кбнч жыты акыган бетеге, тула жана шыбак ст. Кыргызстанда Арпа, Аксай, Сырт, Чоалай, Суусамыр, Сокл, Расправа-кужур, Каркыра, Чаткал, Кк ойрок, Кгарт деген атактуу жайлоолор бар. Муруку учурда жайлоого жет кыйын болгон. Жалгыз аяк жол менен кээде тик йд, кээде сыйгалак ылдый жрп олтуруп, ара дегенде жетишч. Азыр бут жетпей калган жайлоо жок. Жол салынып, машиналар зуулдап каттайт. Кыштоо менен жайлоонун арасы алыс болбой, кн сайын барып-келип туруу жеилдеди. Жайлоо - табигат тартуулаган байлык.

Бирок ал кандай жаралса ошол бойдон згрбй тура бербейт. Ошондуктан жайлоону туура пайдаланууга, кркн сактоого аракет кылуу зарыл.