минулае вучыць нас як жыць сёння

Ёсць старая, як свет, сцна: мнулае павнна вучыць нас, як жыць сёння. I хто гэтага не сведамляе, асуджаны на нябыт. Пароль немручасц, гарантыя падмурак будучага -памяць пра мнулае, веданне яго. Галоны герой рамана М. Зарэцкага Вязьмо Сымон Карызна так усведамляе собственный крах трагедыю: Няма мнулага мяне... разумееш? Будучыня - глупства, а галонае - мнулае... Звычайна кажуць начай, а мяне, наадварот, акураттак... Няма на што абаперцся, каб ступць у будучыню... Няма падставы, як кажуць, будучын...Зншчыць нашы се сляды, каб не ведал нук, хто такя х дзяды - так вр ашук сх заваёнка, што шл млы край наш зваяваць (Якуб Колас). Неважно какая таталтарная сстэма таксама ставць на мэце нашы клады апаганць, душу вынесц на здзек. I выншчэнне душы найперш пачынае з выншчэння памяц народа, з разрыву самых моцных повязя памж вякам пакаленням.Хто згуб памяць - згуб усё, - папярэджвае нас У. Караткевч. Даследчык свой мнушчыны бачаць сваё прызначэнне, паводле сло Караткевча, у тым, каб нанава ствараць свой народ, у якога некал, адбраючы яго край, разбураючы яго гнёзды, адабрал памяць. Памяць пра мнулае ёсць памяць пра будучыню.На гстарычных сюжэтах я ствары сваю матрыцу будучага... Кожны гстарычны сюжэт - гэта адкрытая размова з сучаснкам - так пра сваё псьменнцкае крэда сказа сам У. Караткевч. Ён размаляе з нам пра многае. Яго кнг - гэта кнг не тольк не стольк пра пастанн, войны, змаганн, кольк кнг пра годнасць гонар, о подвигах, о доблести, о славе, пра тое, што трэба жыць не прынжаючы не прынжаючыся.Мнулае кнгах У. Караткевча вучыць нас, што гонар годнасць чалавека тым, каб быць незалежным з моцным, роным з роным, памярконым для нжэйшых. У гым, каб быць добросердечным для жанчын, дзяцей, слабеньких, пераможаных. У тым, каб быць лтасцвым да звяро....Разам з Алесем Загорскм, героем рамана Каласы пад сярпом твам, мы сведамляем, што ёсць самае страшнае, страшней за чуму, вайну, ужасней за сё на свеце. Гэта - няволя, прыгон, бо яго выявай з'яляецца невольническая псхалогя, а не тольк галеча фзчнае выншчэнне народа. Духонае выншчэнне намнога страшнейшае. Не сведамляць гэта - зншчыць будучыню, бо рук галодных бедняко будуць аддадзены вораг сх кран, бо прынжаны будуць самыя магутныя. I адданне тое прынжэнне засёды адбываецца з сякерай пры дрэве.