характарыстыка князя курган

Памж пустак, балот беларускай зямл,

На збярэжжы рак шумнацечнай

Дрэмле памятка дзен, што нябыт1 уцякл, -

дзрванелы2 курган векавечны.

Дуб галлё распусц каранасты над м.

Сухазелле у грудз плося;

Вецер стогне над м уздыханнем глухм, -

Аб мнушчыне жальбах галосе.

На купалле там птушка садзцца, пяе,

У плпаку3 вок нема вые;

Сонца днём распускае там косы свае,

Ночкай зоры глядзяць залатыя.

Хмары неба сцлал мо тыщу раз,

Перуны бл з краю да краю, -

Ён 100ць - гэта памяць человеческая, паказ...

Тольк гутарка ходзць такая.

II

На гары на крутой, на абвтай ракой,

Лет вспять таму сотка ц хворай,

Белы хорам стая, недаступнай сцяной

Строга, думна4 глядзе на прыволле.

У нагах у яго рассцлася абшар5

Хвоек гонкх пахан чорнай,

Сонных вёсак шары6, хат амшалых7, як мар,

Хат з сям'ёй душ падданых, пакорных.