Параунаице вобразы гусляра князя у паэме. Пачнце з апсання знешняга

Гусляр:

Знешни воблик. "Невыдумная свтка убор на плячах,Барада, як снег белы такая,Незвычайны агонь у задумных вачах,На каленях лягл гусл-ба. Водзць пальцам худеньким па сталёвых струнах" - стары, бедна апрануты, худы.

Сацыяльнае становишча. "Акалчны люд гусл зна гусляра;Песня-дума за сэрца хапала;Вакол гэтай думы дудара-званара Казак дзных злажылась нямала" - Яго обожали и паважали в народзе, но багатым ён не был.

Рысы характеру: разумны, сумленны, прадзвы, отважны, горды.

Жыццёвыя погляды: ён нясе людям прауду, гатоу стаяць на своём, нават цаной свайного жыцця, адстойвае правы простых людей.

Аутарския адносины: аутару падабаецца гусляр. Ён (аутар) малюе нам гуляра сапрауды добрым чалавекам.

Князь:

Знешни воблик - пра знешни воблик князя Амаль ничога не ведома, акрамя того что ён "брыльянтам сыпа атласы шок", быу вельми багатым апрануты.

Сацыяльнае становишча: "Князь у хораме жы, сланы свету сяму,Недаступны грозны, як хорам;Хто хаце, не хаце б паклоны яму,Спуску, ласк не зна непакорам." - князь вельми багата жыу, люди Яго не обожали.

Рысы нраву: жорстки, эгастычны, самалюбвы, бязлитасны.

Жыццёвыя погляды: князь привык да свайного багацця и клады, лисыць, шторы усе павинны падпарадкоувацца яго воле.

Аутару я адносины: аутар робиць князя адмоуным персанамам. Ён (князь) аутару не спадабаецца.