Дать характеристику основным героям повести Василя Владимировича Быкова "Знак беды"

 Вайна наклала глыбок адбтак на творчасць Васля Быкава, як прыйшо лтаратуру з палымяным жаданнем расказаць пра жах яе ад мя цэлага пакалення, ад мя тых дзевяноста сям працэнта свах равеснка, якя загнул, не вярнулся з крывавых палетка вайны. Галонай тэмай твора В. Быкава з'яляецца франтавое жыццё, партызанская падпольная барацьба беларускага народа супраць фашысцкх захопнка. Крыху ншым ракурсе раскрываецца тэма вайны аповесц "Символ бяды", за якую атару 1986 г. была прысуджана Леннская прэмя. Вайна аповесц паказана праз успрыняцце яе мрным жыхарам. Героям твора з'яляюцца не партызаны падпольшчык, а звычайныя мрныя жыхары, для якх уласны хутар становцца месцам здзека катавання, Галгофай. Пачынаецца аповесць апсаннем спаленага хутара. гэта не проста надуманае жаданне атара: лёс жыхаро хутара служыць своеасаблвым папярэджаннем для людзей, што бяда побач, што яна тольк прыхавалася, чакаючы свайго часу. Дзеянне адбываецца першыя месяцы вайны, хаця нямала старонак аповесц прысвечана перадваеннаму жыццю. Праз успамны галоных героя Сцепанды Петрака Багацька В. Быка паказвае перыяд масавай калектывзацы на Лепельшчыне, складаны 1937 год. Сцепанда (былая парабчанка пана Адольфа Яхмоскага) засёды верыла справядлвасць перамогу дабра, была пераканана, што на чужым няшчасц сваё шчасце не пабудуеш. Уражвае, напрыклад, той момант, кал Сцепанда Пятрок, атрымашы дзве дзесяцны зямл з надзела пана Адольфа, правял бяссонную ноч у трывогах, роздумах сумненнях, Можа, лепш адмовцца ад зямл? А як жыць без яе? Кал ж браць, то як глядзець у вочы свайму былому гаспадару?! У гэтых разважаннях мы бачым высакароднасць, прыгажосць, багацце душы героя твора. Чуйная да чужога тора, Сцепанда сэрцам успрымала тую несправядлвасць, якая спадарожнчала калектывзацы, не прымала гвалтонасц, здзеку абраза, якя чынлся вёсцы. Таму рашуча выступла яна супраць раскулачвання свах аднавяскоца, якх кулакам назваць было цяжка. Бо ц ж кулак той, хто сё стварае свам мазалём? Таму збрала яна подпсы абарону старшын Лявона. Каб дапамагчы яго вызваленню з турмы, адправла нават Петрака Мнск да Чарвякова. Аднак супрацьстаяць рэпрэснай машыне было немагчыма: нават той жа Чарвяко, як вдаць з падзея твора, бы тольк паслухмяным внцкам гэтага бесчалавечнага механзма сам 100 яго ахвярай. Сцепанда, якая да вайны мела пастаяць за справядлвасць, не змагла змрыцца з новым парадкам, прынесеным на нашу зямлю гтлерацам. Свядома канфлктуючы з няпрошаным гасцям, яна змагалася з м магчымым для старой жанчыны сродкам: схавала газу, пазбавшы гэтым немца святла; прыхавала лесе парсючка, каб той не дастася ворагам; укнула глыбок калодзеж внтоку... Пасля арышту Петрака Сцепанда, засташыся на хутары адна, вырашае змагацца з ворагам больш дзейсна: купць у Карнлы за