стихотворение на монгольском о собаке

Кызыклы шкерт (1910 г.)

йдле, Акбай! йрн син, арт аягы берл тор; 
Аума, аума! туп-туры тор, тз утыр, яхшы утыр!

Ник газаплыйсы болай син, мин ле бик кечкен; 
Мин туганга тик ике айлап булыр й ч кен.

Юк, киркми, мин йрнмим, минем уйныйсым кил; 
Шул болыннарда ятасым, шунда ауныйсым кил.

- Ах, лр маэмай! тырыш яшьлй, зурайгач айсыз ул:
Картаеп каткач буыннар - эш бел угайсыз ул!

Ялкау маэмай (1910 г.) 

Безне маэмай рхт тора, сафа ср,
итезлн, уйный аман йгр-р;
Карый миа мхббтле кзе белн, 
Гя уйныйк дигн була, гя кл.

Кайвакыт ул ята тмле ашап туеп, 
Ал аяклары стенок башын куеп.
Аны шунда чебен халкы тынычсызлый;
Ялкау маэмай! Ул аларны тормый куып.

Чебеннрне астан гына карап ята, 
Ярты йомык кзен ген ялтырата; 
Бервакыт ул колак артын торып кашый, 
Чебен халкы шунда тиз-тиз кача башлый.

А также есть мульт к первому стихотворению