сочинение про весну на монгольском языке

Кышны салкыннарыннан со мин язны сагынып ктеп алам. Яз табигатьне кышкы йокыдан уяну вакыты. 
Бген язны беренче ген кне. Аны ле кыштан лл ни аермасы юк. Салкын. Бураннар да уйный. Лкин мин боларны язны кыш белн тартышуы дип уйлыйм. Кояш барыбер зенекен ит, ылыта. Тблрг боз сгелре д элеп куя. Кояш ылырак карау белн, боз сгелреннн туктаусыз тамчылар сикер башлый. Алар кояш нурларында эне кебек ялтырыйлар. Тб калайларыннан пар ктрел. Чыпчыклар м песнклр д келлерк чыркылдаша. Кннр д озыная бара. 
Яз кояшы елмаеп карау белн, бтен табигать кышкы йокысыннан уяна башлый

Ниаять, яз килде! ылы м якты кояш греет салкын ирне. ир астыннан показываются беренче ччклр умырзаялар. Кош башлыйлар ырларга звучнее м чакта келле. Пробуждаются со кышкы спячки аюлар. Растаявший кар ручейками йгер м урамнар буенча проспектам. Агачлар приводят зен тртипк, показывая набухшие берлр. ава свежайш м заполнен чудными ароматами яз. Урамнарда д уяна кбрк кешелр сенгн пришедшей язга. Барлык тирсенд возрождает м мет бир яа тормыш. Яз бу бик яхшы!