замалеука Пра воблаки .на беларуском языке .Безотлагательно

Ляжыш гарачым ранцай у травке назраеш за х неспакойнай жыццём. Вось насоваецца буйное белае з кудрявой махрам, якое нагадвае чалавечы профль. Рука цягнецца да фотаапарата, але лчаныя секунды профль распадаецца перад вачыма жо нейкае падабенства контуру Чорнага мора. Белыя баранчык месцяцца над гарызонтам, раз-пораз наскакивая адзн на аднаго сляплся велзарнай слана, а слон, павсешы паветры нейк час, пачынае вытанчаецца, вытанчаецца рэшце рэшт знкае зусм. Гарачы густы паветра пранзвае гудзенне чмялё, небывала буйныя стракозы, якх знзу можна прыняць за птушак, прачэрчвае м дзныя, непрадказальныя лн, прама майго асобы пампуецца кветка рамонак, залатой сердцевинкой раз-пораз кранаючы шчаку, быццам цалуючы. сё гэта летн крохкае хараство - на фоне аблока, як адзны акорд гмна жыцця. Пльна глядзш у неба, расквечаны аблокам, пачынае здавацца, што яно не пустое, што вунь там, у прагалах памж белоснежным, хто-то ёсць. Хтосьц прыковае твой погляд, засмоктвае яго, як у варонку. Хто? Няма адказу. Ды ц патрэбны ён? Аблок працягваюць собственный танец, высочайшая нота летняга денька наблжаецца да кульмнацы, карцнка аддруковаецца памяц, каб марознай снежнай змой раз-пораз паставаць перад вачыма так панадлва обещающе.

О проекте

замалеука Пра воблаки .на беларуском языке .Безотлагательно

Добро пожаловать!