Черта горава у рассказе Паром на буннай рацэ

Горава, карэннага русака са ветхой маскоскай фамл, як бы паранены
сутычцы з атрадам пастанца пад Ракавам адасланы тыл на лячэнне.
Смпаты чытача, здаецца, павнны быць на баку Пора-Леановча: чалавека, якому
не давярае сам генерал урадавых войск. Бо ц можна прыхльна ставцца да
чалавека, роля якога - шпёнць? Але гэта тольк першае ражанне. Горав, як думках апынуся Маскве, успамнае сваю старэнькую мац,каханую дзячыну Надзейку, марыць аб мрным жыцц. раптам - стрэл! Гэта
страля-забаляся з дуэльных псталета Пора-Леановч. Горава раз (каторы
жо раз! ) яго сух прыгожы твар, белыя валасы, бакенбарды , галонае,
страшнаватыя блактныя вочы, у якх бачная была пагарда да сяго. яшчэ рэзк
шрам паз брыво левую скронь - адмецна двубою. Гора хоча неяк абразумць Пора-Леановча, гаворачы, што да свайго
народа трэба адносцца з павагай, што людз не внаватыя, кал дрэнна робяць
улады, той адказвае, што люд - гэта быдла, якое па галаве трэба бць. ваша,
наша, польскае, сякае. ншага яны не варты. Людзей не шкадуй. Н жанчын,
н дзяцей. дз па мертвецах, блага табе будзе. Менавтагэтая верабная ноч паказала, якя розныя тыпы людзей увасабляюцьПора-Леановч Гора. Мы бачыл, што адзн з х свирепа ненавдзе людзей, а
друг ганарыся свам народам. Такя людз, як каптан Пора-Леановч, не
павнны жыць на зямл, - падкрэслвае атар, - адмоны герой гне на дуэл.