з дапамогай якх мастацкх сродка характарызуе в. ду- нн-марцнкевч вобраз кручкова?

Станавы прыста Кручко у самом прозвшчы змешчана яркая яго характарыстыка: кручок, чынонк-кручкатвор. Ён не саромеецца браць хабар, праводзць адначасова следства трибунал з дапамогай псарчука Псулькна абсурдным штрафам абрае запалоханую пнскую шляхту да нтк. Не тольк дзельнкам бойк, але яе сведкам, нават тым, хто бойк не бачы (бред!), прысуджаецца расправа вялк штраф: Обжалованный Протосовицкий имеет зараз же уплотить пошлин 20, прогонных 16 и на канцелярию 10 рублев. Жалующийся Липский в половине того, сведк, каторыя бачыл стычку, а не баранл, по 9 рублев, а вся иная шляхта, што не бачыла стычек, за тое, што не бачыла, па 3 рубл. Плацце! Гэта з пастановы суда.

Кручко - тыповы вобраз прадстанка царскага суда нжэйшай нстанцы. Ён усякую судовую справу разглядае з пункту гледжання асабстай нажывы, як "харошае жнво". Кручкова менш за сё цкавць сутнасць разглядаемай справы, ён не задаецца мэтай вы-светлць, хто внаваты на чым баку прада. Ён за-сёды судзць у сваю карысць. Для яго не снуюць такя паняцц, як справядлвасць, сумденнасць, чалавекалюбства. Трапную характарыстыку атрымовае ён ужо пачатку п'есы. Героя няма на сцэне, але дра яго жо складваецца пэнае яленне як пра хабарнка. " Абдзярэ, як лпку", - гаворыць пра яго Цхон Пратасавцк. "У яго рук дажэйшыя. Чырвонае - бедае сё перадзелае", - гаворыць пра яго Куторга. "Дзе надзцца юрыста, вымеце хату дачыста", - спявае той жа Куторга куплетах.

Пры стварэнн вобраза Кручкова атар карыстаецца прыёмам перавелчэння. Так прыём дазваляе псьменнку зрабць вобраз прадметам усеагульнага емеху. Цяжка паверыць, што Кручко не веда, кольк месяцы дзён, у як час ён жыве. У час судовай справы ён выказвае такя "сцны", якя можа абвергнуць дзе-сяцгадовае дзця. Па словах Кручкова, у месяцы каст-рычнку - 45 дзён, у красавку - 49, у сакавку - 69. Ён сцвярджае, што мператрыца Лзавета Пятрона выдавала свае казы 1893 годзе, у той час як сам дзейнчае 60-х гадах XX стагоддзя. гэтую бязглуздзцу слухае шляхта - былое рыцарства польскх каралё феадала. Яна нават прыходздь у захапленне ад юры-дычных здольнасця прыстава. Гэтым атар высмен-вае не тольк тупасць, нахабства, самавольства царскх чынонка, але абмежаванасць шляхты, яе невуцтва, якое так на руку хцваму Кручкову. Той наскрозь ба-чыць закасцянелую, пыхлвую шляхту выкарыстовае всякую магчымасць вывудзць з яе кшэня грошы.

Мова Кручкова характарызуе яго як чалавека абмежаванага, тупога. У час выканання службовых абавязка яна насычана мноствам юрыдычных тэрмна, спецыфчным словам выразам, канцылярызмам, Ён блытае рускя беларускя словы. Тэта мова некультурнага, малапсьменнага абмежаванага чалавека. У другм выпадку, кал Кручко не вядзе следства, а размаляе з сялянам, яго мова ншая. Ён размаляе на чыста бела рускай мове, гэта мова звычайнага селянна, тольк па сэнсе вызначаецца непрыкрытым крывадушдам.

Сатырычна выкрываючы нахабнасць царскага чынонка Кручкова, якога палешук называюць Найяснейшая Карона (а гэты зварот у тыя часы афцыйна прымяняся тольк дачыненн да манарха), В. Дунн-Марцнкевч прымяняе прыём гратэску.