Цитатная черта Алеся Загорского в романе "Каласы под сярпом тваим"

Ответ:

Разъяснение:Назва рамана яго дзвюх частак не выпадковыя. Каласы людз, якя, нбы серп, зразае смерць з палет-ка жыцця. Серп, хутчэй за сё, уцск царызму, прадбачанне псьменнкам трагчнага жнва. Вый-сце крынц гэта выток маладога пакалення, звяза-гола крэным сувязям з бацькоскай зямлёй, з Айчы-най. Прадстанк гэтага пакалення Алесь Загорск Кастусь Калноск павнны аб'яднаць, згуртаваць людзей, павесц х за сабой, каб кропл народнага гора паступова зллся ператварылся магутную раку гневу помсты. Сякера пры дрэве гэта сялянс-кая зброя, якая чакала свайго часу, зброя генерала-вешальнка Мураёва, як жорстка расправся з уд-зельнкам пастання.

Алесь Загорск галоны персанаж рамана. Яго можна спрымаць як гстарычную асобу, але пры гэ-тым не трэба забываць, што гэта дэалзаваны, а не канкрэтны герой. Ён увасоб спрадвечную мару бела-рускага народа аб мес, збацы, як абудзць родную зямлю ад догага сну, верне яе да жыцця. У гэтым выяляецца адна з рыса рамантызму, якая бярэ пача-так з вуснай народнай творчасц. I хаця Алесь не робць нейкх звышнатуральных учынка, ён рамантычны герой, бо яго душы спалучаюцца рысы сапраднага змагара за народнае шчасце нанага летуценнка, як верыць у дэалы дабра справядлвасц, змагара, як выяляе памкненне сх пакалення: свободна, свабод-на жыць на роднай зямл. I можа, нхто не адчува так востра гэтай патрэбы, як чалавек працы селянн. Таму атар дзе на свядомае парушэнне гстарычных рэалй: Алеся аддаюць на дзядзькаванне, хаця XIX стагоддз гэтага звычаю шляхта жо не прытрым-лвалася. Чалавек, нават кал ён шляхцц, павнен з дзяцнства зведаць на ласным вопыце цяжкую ся-лянскую працу побыт. Тольк гэтым выпадку ён будзе ведаць х сапрадны кошт зможа выступць у абарону тых, хто бяднейшы за яго мае менш право. Такм уяляецца атару шлях станалення сапра-днага беларуса, выратавання яго спадчыны роднай культуры.

Вобраз Алеся грунтуецца не тольк на рамантыч-ным, але на рэальным светаспрыманн. Алесь вы-ступае як рыцар з высакародным шчырым сэрцам, якое чула рэагуе на се неудачи народа. У сям' Кагуто ён навучыся цанць гонар годнасць простага чалаве-ка, не прынжаць ншых самому н перад км не пры-нжацца, ашчадна адносцца да духонай спадчыны свах продка тых каштонасця, якя набывал для х часам значэнне сакральнага смвала. Адным з смва-ла чалавечай працы поту бы хлеб. У гэтым плане паказаны той эпзод з рамана, кал юны князь Загорск падымае кавалак хлеба, як па са стала, цалуе яго са словам: Дари, Божухна! Алесь не тольк рамантык, як бачыць у сне белоснежных коней, увасабленне свабоды ясных дэала, але, адначасова, рэалст, як думае аб самых звычайных, пасядзённых спра-вах. У вобразе маладога Загорскага выяляюцца рысы характару паводзна рэальнага чалавека.

Грамадзянскае сталенне Загорскага, такм чынам, адбываецца не тольк на рамантычным грунце. Бацьк Алеся добросердечна сведамлял, што, каб быць патрыётам сваёй зямл, патрэбна найперш ведаць яе мнулае тое, што надае змаганню мэту служыць ясным дэ-алам гэтага змагання. Вялкую ролю тут адыгра 100-ры Вежа, дзед Алеся, прозвшча якога таксама не вы-падковае. Вежа гэта нбы маяк, на як павнна арыентавацца маладое пакаленне. Нездарма дзед кажа, што трошк лепшы за нука. Дзед навучы Алеся таму, што павнен ведаць сапрадны грамадзянн: пра-дзе аб прыгоне парадках, якя панавал Рас, аб шляхах грамадскага развцця. I, пазнаючы гэту пра-ду жыцця, Алесь разумее, што здольны змянць рэча-снасць, але яшчэ не сведамляе як. Гэты разры памж здольнасцю немагчымасцю ажыццявць задуманае яшчэ адна рыса героя рамантычнага характару. Разу-меючы, што нельга ахапць неабдымнае, Алесь дае сабе присягу змянць хаця б нешта, тое, на што яго хопць моцы.

Колас да коласа сноп будзе, кажуць у на-родзе. Загорск сведамляе, што адзн ён як колас у пол, што патрэбна вялкая сла, каб зварухнуць ака-мянелыя пласты жыцця. Сустрэча з Калноскм нат-хнла Алеся на адданае служэнне справе, за якую ах-вяраваць можна не тольк каханнем, але жыццём. Увабрашы сябе сё лепшае ад простага народа збагацшыся веданнем сапраднай мнушчыны, герой уступае дарослае жыццё, выразна сведамля-ючы цяжкасц на шляху дасягнення выпакутаванай мэты.