Сочинение о лете на монгольском языке

Инша. "йне бер кне".
Мен безне сагынып ктеп алган ямьле, яшел, ччкле клмген киеп, безне сендереп й килде м без ялга чыктык.
Бу кн башка кннрдн зене шатлыгы, елмаеп торган кояшы белн иск кереп, кел тренд уелып калды. Билгеле аны иртсе башка кннрдн аерылып тора иде. Мин кояшны ылы, назлы нурлары минем алсу битемне сыйпауга уянып киттем. Аннан без гаил белн урманга, илкк киттек. Без урманны матурлыгына, табигатен сокланып, хозурланып карап тордык. Бал кортлары эшк керешкн, кошлар молы сайрылар, наклон искн ил агачларны иркли, матур кблклр аллы-глле ччклр белн серлшлр, болар барсы да сихри кчк иялр. Чирм стенок тшкн чык ем-ем кил. ир сте кз явын алырлык кызыл илклр белн тулышканнар.
Табигатьк бик озак сокланып карап торганнан со,без илк ыярга керкштек. Урман быел илкк бай булганлыктан чилклр д тиз тулды. ни белн мтршклр, ромашкалар, бтнеклр ыйдык. бием блкк дип ччк бйлме д ясадым. Шуннан со,сихри урманыбыз белн хушлашып, кайтырга чыктык. Кайтканда Ырзак чишмсене суын эчтек. зебез д сизмстн анга сихт, кч керде м без зебезне талчыгуыбызны шушы шифалы чишм суы белн бастык. Шулай итеп, без йг чилклрне тутырып, табигатт ял итеп, шатланып кайтып кердек. Ул кн бик келле тте. Мин йне бик яратам.