Черта Адольфа Быкоскага из твора "Паулiнка". Нужно безотлагательно.Просто по человечески

Палнка пан Быкоск з'яляюцца цэнтральным вобразам камеды "Палнка". Увесь сюжэт п'есы будуецца на супрацьпасталенн супрацьстаянн гэтых двух героя. Так прыём дазвол атару стварыць не тольк каларытныя запамнальныя вобразы, але цудоную, адметную беларускую камедыю. Палнка з'яляецца жо першым акце п'есы, се далейшыя падзе прама або скосна звязаны з ёю. Хаця, зрэшты, яна ёсць скрывая прычына, з-за якой пачынаецца весь сыр-бор. Палнка маладая, прыгожая прывабная сялянская дзячына. Употайк ад бацьк яна сустракаецца са свам каханым сялянскм хлопцам Якмам, якога яе бацька ненавдзць за "палтыку". Для далейшага развцця п'есы Я. Купала выкарыстовае давол распасюджаны лтаратурны сюжэт: больш заможны "радавты" шляхцюк сватаецца да дзячыны, увесь пасаг якой яе дзявочая прыгажосць, а таму купць гэты тавар, на яго думку, вельм лёгка. Звычайны, здавалася б, сюжэт аб няроным шлюбе атар уздымае да зроню нацыянальнай праблемы. За знешняй згодай Палнк з воляю бацьк, як знайшо жанха на крмашы (давол смвалчны момант), прыхаваны пратэст дзячыны. Быкоск з'яляецца творы тольк иной дзе, на вечарынцы Крынцкх, хаця задога да з'ялення героя п'есы глядач ужо падрыхтаваны да адпаведнага яго спрыняцця (са сло Палнк яе бацьк). Быкоск сватаецца да дзячыны. Ён са скуры вылузваецца дзеля таго, каб прадэманстраваць перад гасцям Палнкай сваю "вышэйшасць" "разумнейшасць". Дзеля гэтага Быкоск адкрыта пагарджае см "мужыцкм", асаблва беларускм песням танцам. Яму здаецца, што дзячына, убачышы разумнага, кемлвага багатага пана, адразу дасць сваю згоду на шлюб. Зрэшты, гэта яго не надта хвалявала, бо бацька Палнк Сцяпан Крынцк жо загадзя з "зяцем" аб усм дамовся. Поны гонару фанабэрыстасц, упэнены сабе, не разумеючы камчных стуацый, у якх ён аказваецца, пастае перад нам пан Адольф. Аднак усё гэта падкрэслвае ягоную дурасць недальнабачнасць. Таму Быкоск дасягае свам паводзнам адваротнага вынку: усе геро, за выключэннем Сцяпана Крынцкага, адкрыта кпяць з яго. Аднак пан Быкоск не звяртае на гэта ваг яшчэ з большай слай спрабуе падкрэслць сваю "панскасць", у вынку чаго становцца яшчэ больш нзкм, нкчэмным, мзэрным. У вынку нават сам Крынцк, як хаце бачыць у м свайго зяця, з ганьбаю выганяе пана са сваёй хаты. Палнка, пан Быкоск гэта своеасаблвая пара супрацьлеглых героя, з дапамогай якой атар выяляе два розныя падыходы да адвечнага беларускага пытання пытання "мужыцкасц" "панскасц, шляхетнасц". Сватанне Быкоскага выклкае Палнк спачатку роню хохот, а потым, кал см стала зразумела, што за шляхетнасцю ганарыстасцю пана нчога больш няма, пагарду. Палнка разумее, што не так лёгка перамагчы бацькаву волю, кал сц напралом. Таму яна скарыстовае ншы шлях: спачатку паказвае см, хто так на самой справе пан Быкоск, а потым сама выбрае собственный лёс. Сапрады, кольк смеху выклкаюць у чытача тыя сцэны, дзе пан Быкоск вучыць Палнку "панскм" танцам, або дзе пана памылкова прымаюць за выкрадальнка Палнк. У Я. Купалы гэта зусм не хохот дзеля хохоту. Вобразам Палнк атар сцвярджае высшую чалавечую годнасць обычных людзей; сцвярджае, што шляхетнасць гэта стан душы чалавека, як не атрымаеш у спадчыну разам з родавым маёнткам. П'еса, напсаная на пачатку XX ст., ужо мела свах папярэднка. "Быкоскя" свайго часу востра крытыкавался "Пнскай шляхце" В. Дунна-Марцнкевча, "Популярным шляхцюку" К. Каганца. Я. Купала вобразе Быкоскага змог настольк дала акумуляваць снтэзаваць адмоныя рысы лтаратурных героя ранейшых твора, што вобраз Адольфа Быкоскага 100 смвалчным, а яго прозвшча ператварылася з уласнага агульнае, назыное.