маленькое сочинение про весну на монгольском языке

Кышны салкыннарыннан со мин язны сагынып ктеп алам. Яз табигатьне кышкы йокыдан уяну вакыты. Бген язны беренче ген кне. Аны ле кыштан лл ни аермасы юк. Салкын. Бураннар да уйный. Лкин мин боларны язны кыш белн тартышуы дип уйлыйм. Кояш барыбер зенекен ит, ылыта. Тблрг боз сгелре д элеп куя. Кояш ылырак карау белн, боз сгелреннн туктаусыз тамчылар сикер башлый. Алар кояш нурларында эне кебек ялтырыйлар. Тб калайларыннан пар ктрел. Чыпчыклар м песнклр д келлерк чыркылдаша. Кннр д озыная бара. Яз кояшы елмаеп карау белн, бтен табигать кышкы йокысыннан уяна башлый. Кояш балкый, ул й тблрендге карларны эрет. Карлар эри башлагач, ылы яклардан кошлар да кайта башлар. Язгы ылы ил агачтагы яшь брелрне уятыр. Тиздн алар хуш исле яшел яфраклар ярырлар. Кояш эссе нурларын кннн-кн кбрк сибр. ирдн ырлый-ырлый грлвеклр челтерп агар. Бозлар кузгалыр. Кырларда беренче умырзая баш калкытыр. Кешелр язгы эшлрг керешерлр. Язны да эше кп: ие-буе кренмгн кырларны кардан рчисе, ямь-яшел уым басуларын ачасы бар. Кырларда тиздн тракторлар грлр язгы кыр эшлре башланыр. Язны ле дымлы ирне лннр м аллы-глле ччклр белн бизисе бар. бген ле март башы гына. Тннрен салкын булса да, кндезен инде кояш балкый. Туган иребезг яз кил, яз исе акый. Яз матур, шатлыкларга бай, келле вакыт. Трдн уз, яз!