Найдите текст по беларусскому языку "бабрыныя слезы" очень надобно безотлагательно

Ранца. Сядзм мы з дзедам Мацеем на беразе вудзм плотак. Кал прыгрэла сонца, стары даручы мне вуды, а сам прылёг адпачыць.

Раптам у кустиках пачулся нейкя дзныя гук, нбыта сабака заскугол. Я 100, паглядзе навокал, але нчога не заважы. Скуголенне не сцхала, мне стала крыху не па сабе. Я асцярожна тузану дзеда за руку.

Дзед Мацей паслуха з хвлну , усмхнушыся, кажа:

       -Нядобра  мы з табой сел, дружа. Тутэйшаму жыхару дарогу загарадзл.

      Я нчога не уме. Але дзед уста, пайшо у кусты незабаве гукну мяне.

На вузкай сцяжынцы ясна - коричневы звер велчынёй з нашага сабаку. У яго была невялкая круглая галава амаль голы пляскаты хвост. Ён пазра на нас маленькм чорным вочкам раз - пораз выцра х кароткм пярэднм лапам. З вачэй у звера сыпался слёзы, выгляд у яго бы вельм жаласлвы.

Ад дзеда Мацея я даведася пра дзную звычку бабра. Ён абавязкова павнен вярнуцца раку па той самай сцежацы, па якой прыйшо. А кал ж яна занята, то бабёр будзе сядзець плакаць.

Як тольк мы адышл бок, бабёр нязграбна падскочы паспяшася да рак.