Герачнае трагчнае аповсц В.Быкова 039;039; Символ Бяды"

У аповесц Символ бяды вага псьменнка прыкавана да высвятлення тых сутнасных бако чалавечага характару, якя вызначаюць чынк героя х паводзны грозных выпрабаваннях ваенных гадо. хоць геро Быкава н салдаты, не партызаны, а мрныя жыхары хлебаробы, гэты твор напсаны менавта аб барацьбе з ворагам. Выбар у якасц персанажа сялян, прадстанко самай мрнай працы, дае атару магчымасць зрабць выключна глыбокя абагульненн. Символ бяды кнга пра тое, як нарастае дух супрацву ворагу, кнга пра непрымрымасц народа да захопнка. Гэта складае галоны канфлкт памж узброеным ворагам двума старым з далёкага хутара, паводзны чынк якх вызначаюцца не зброяй, а вернасцю маральным дэалам народа. Жыццё ставць чалавека стуацыю выбару, у якой праяляецца яго сапрадная сутнасць. Пра гэта сведчыць вопыт пакалення, адбыся, напрыклад, у творах вуснай народнай творчасц: направа пойдзеш, сам загнеш, налева пойдзеш каня страцш. выбраючы памж гэтым магчымасцям, народны герой адхляе адны маральныя рашэнн, сцвярджаючы ншыя выяляючы тым самым тыя нутраныя якасц, якя характарызуюць самае стотнае м. Геро аповесц Символ бяды Пятрок Сцепанда Багацьк таксама робяць собственный выбар, як вызначае х лёс месца грозных ваенных выпрабаваннях. Чаму аповесць названа Символ бяды ? Што стала знакам бяды для яе героя ? Знакам бяды для Петрака Сцепанды стала агульная бяда народа вайна. Можа, усё яшчэ абыйдзецца, спадзяюцца геро аповесц. Але знак бяды жо павс над усёй х жыццём, выяляючы адну за ншы свае жахлвыя рысы. Вось на хутар прыходзць палцай Гуж пагражае Сцепандзе расправай за актыную працу калгасе, за тое, што працавала, што чалавекам была. А затым зяляюцца немцы, якя будуюць масты. Яны размяшчаюцца двары. Патрэбны пакой для афцэра. Выселць гаспадаро хай жывуць у стопцы ! Трэба малако. Выпваюць усё, што Сцепанда надала, а кал на друг дзень выдала карову не да канца, фельдфебель пад рогат салдат збвае яе псталетным ланцугом. Нямецкая салдатня зншчае сё Сцепандзна гаспадарка: курэй, карову усё, што можна зесц, зедзена. Символ бяды праяляецца забойстве Янк, у гвалтоным згоне на працу Петрака, у тым, што нават гарэлкай гаспадар хутара не тольк не адкуплваецца, але наклкае на сябе яшчэ большую бяду. Знакам бяды становцца карцна запусцення, якой пачынаецца аповесць. Здесь пануе атмасфера няшчасц, усё жывое у мнулым, грозны тон разважання атара настройвае чытача на спрыманне разгулялася трагеды. Суровыя трагчныя дэтал спусташэньня : дзе-ндзе выглядае на паверхню вуглавы камень падмурка, аселы бугор цэглы, дзве каменныя прыступк каля былога вахода сен ; аражны алешнк, хутарскога поля, падступае шчыльную да двара; на месцы стопк густы кустик шыпшыны сярод бешеных зараснка дзядонку крапвы; ад калодзежа нчога не засталося : вада, апынушыся без патрэбы, знкла глыбн зямл; варта апаленая аднабокая лпа, нават вароны чул гэтым знявечаным дрэве знак нейкай бяды. Ганарлвая, незалежная Сцепанда, мякк, падатлвасцю Пятрок адзныя галоным у канчатковым выбары, у прыняцц адзна магчымага таковой стуацы рашэння. Натуры патрыярхальныя, Пятрок Сцепанда не адчуваюць варожасц да ншых людзей, але немцы з жалезнай заканамернасцю праяляюць права заваёнка, сведамляючых сваю беспакаранасць, здзяйсняюць усё тое, што рабць памж людзьм нельга. Кал, бачачы гэта, Сцепанда адразу вырашае, што добрыя адносны з м нарад ц магчымыя, то Пятрок яшчэ спрабуе адвесц бяду. Але сама логка паводзн акупанта не сумяшчальная з маральным дэалам героя аповесц : несумяшчальныя чалавечую годнасць патрабаванн рабскай зняважанасц, пакоры. У гэтым супрацьстаянн цвёрдасць Петрака праяляецца з таковой жа слай, як рашучасць Сцепанды : Бце ! Я вас не баюся! Гтлера не баюся ! Вось яму таксама! Скулля см для вас ! . Гэтая сцэна нагадвае ншую. У падпаленай стопцы, задыхаючыся, Сцепанда бачыць, як гойсаюць фашысты, тыя, што шукаюць бомбу. Ня даюць м спакою н днём, н ноччу. гэтая нечаканая думка прыносць заспакаенне становцца апошнм проблескам скатаванага свядомасц перад забыццём, з якога яна жо не вярнулася. Кал Пятрок Сцепанда разумеюць, што вайна гэта асабсвора х перамога, усе х жыццёвыя клопаты сыходзяць на задн план. Ужас за гаспадарку ласную жыццё знкае, зяляецца нешта больш важнае нянавсць да новай улады, непакорлвасць перад гвалтам. Таму яны, гордыя, нязломныя сваёй чалавечай прадзе, прымаюць смерць. Так у подзвгу Сцепанды Петрака праявл сябе схаваныя за пасядзённым клопатам, за знешняй падатлвасцю вялкя слы чалавечай душы. Па Горкаскаму рамантычна адначасова грозна, пакутлва гнуць геро В. Быкава, х гбел мы бачым тое бязумства храбрых .